Tortona en de aardbei

Vanochtend al vroeg gewekt door niet alleen de hanen. Deze ochtend laten ook de honden weten dat ze bewoners van de cascina zijn. Reden te meer om zelf ook vroeg uit te veren te gaan en een ritje naar de provincie hoofdstad Alessandria te gaan maken. Voor veel Nederlanders bekend door de eindbestemming te zijn van de autoslaap trein. Dat deze stad een belangrijk verkeersknooppunt is, dat staat vast. Want buiten het spoor komen hier ook alle snelwegen van de steden Turijn, Milaan en Genua bijeen. Voor ons allemaal niet belangrijk, wij willen gewoon onze ochtend espresso eens hier drinken. Na weer een mooi ritje over kleine wegen, komen we in een chique stad terecht. Alles ziet er verzorgd uit en je ziet dat het centrum in de Tweede Wereldoorlog een flinke klap heeft gehad. Alles is vrij nieuw en er zijn luxe winkels gevestigd. Na een lekkere koffie in een chique hippe bar gaan we even winkelen. We zijn tenslotte vrouwen en zo af en toe is "etalage shoppen" best leuk. Toch zijn we het stadsleven alweer snel zat en stappen weer in de auto. Na wat van de omgeving gezien te hebben, zie ik dat we dicht bij "riserva naturale torrente Orba" zijn. En nog belangrijker, dat we dicht bij Bosco Marengo zitten. Weer zo klein plaatsje waar een heerlijk restaurant moet zijn gevestigd. Voor de ingang van het  natuurgebied zit een hek en het lijkt alsof de natuur zijn eigen gang is gegaan en er is niets meer dan een wildernis. Dan maar een wandeling over de stadsmuur van Bosco Marengo en een kijkje nemen in de mooie en grote kerk op het pleintje. Al snel zie ik het restaurant, wat overigens ook niet zo moeilijk is in dit kleine dorpje. Het is nog wat vroeg maar toch gaan we vast naar binnen bij locanda dell'olmo.

We zijn de eerste maar nog niet 5 minuten na ons volgen er meer. Hoe kan het toch dat er in zelfs de kleinste dorpjes nog zoveel klandizie is? Mannen alleen, zakenrelaties, oude opa's en oma's en alleen de gezinnen lijken te ontbreken. Maar daar is het dan ook donderdagmiddag voor. Gianni en zijn broer Andrea Bondi hebben niet alleen deze locanda maar zijn ook nog eens goede wijnmakers. Alleen moeders kan van een glaasje Bondi Ovada docg genieten en ik betaal de zware tol van de bob te zijn. Ik heb zoals altijd weer moeite met een keuze te maken en wil eigenlijk alles proeven. Maar ook hier is dat helaas niet mogelijk. Gianni helpt me gelukkig een handje en we bestellen. We gaan voor de peperone di carmagnola in salsa d' acciughe. Deze grote en zoete paprika smaakt heerlijk met de ansjovis saus. Zout en zoet, mooier contrast is er niet. Met de zilte smaak nog op onze lippen en wegdromend bij de muziek van Diana Krall, komt de corzetti er aan. De corzetti is met saffraan gekleurd en is met eieren en meel bereid. De eieren zijn niet gebruikelijk maar het geeft wel een hele zachte smaak. De peperige en zoute smaak van de ragu di salsiccia geeft het een mooi contrast.

 

Kan dit nog beter worden? Ja het wordt nog beter. We krijgen guancia di fassone stracotta all'ovada en cima ripiena alla genovese. De wangetjes van het fassone rund zijn boterzacht en gestoofd in de ovada wijn. Toch win ik het met mijn gerecht. Ik krijg namelijk een kunstwerk op mijn bord. De kalfsborst heeft een vulling van kalfsvlees, zwezerik, eieren, doperwten, wortelen en kaas. De zoete mostarda snap ik er niet maar smaakt apart absoluut heerlijk. Dit gekookte kalf is de specialiteit van de omgeving van Genua en de stad is hier niet heel ver vandaan. Het gerecht is licht en zeer verfijnd. Dit wil ik vaker eten! Als het eten zo goed is dan moeten we ook nog een dolci delen. We nemen de bunet (bonet). Een zacht chocoladetaartje met uiteraard een scheut rum in het beslag. Na de koffie wil ik toch nog wat meer weten over de Bondi wijnen en of we een bezoek aan de wijnboerderij kunnen brengen. Helaas, Andrea blijkt er niet te zijn en Gianni is nu bij dell' olmo en dus is de cantina gesloten. Met een dankbare en stevige handdruk verlaten we het restaurant en gaan we op naar het volgende avontuur.

Het volgende avontuur gaat de aardbei worden en wel de sterk, heerlijk zoet, geurende aardbei uit Tortona. Twee jaar geleden heb ik zo een heerlijke siroop van deze aardbei op de Salone del Gusto gekocht dat ik de makers graag wil bezoeken en zien waar deze zomerkoninkjes groeien. Cascina Carcassola ligt net onder Tortona en na wat dwalingen zien we een bordje van de boerderij. De grote oude boerderij heeft zeker niet alleen de aardbeien. De ganzen, kippen en honden komen ons allemaal tegemoet, maar een menselijk wezen helaas niet. Dus ook nu maar weer eens een paar keer hard "buongiorno" roepen. Al snel komt er een oude man aan die druk bezig is het net geoogste spelt op te ruimen. Hij laat ons met veel plezier de boerderij en de mooie producten die ze maken zien. Ondertussen belt hij Patrizia Lodi de eigenaresse op, die in Tortona op bezoek is. Binnen een kwartier staat ze voor onze neus, want buitenlandse toeristen die haar bezoeken, dat is nieuw. Daarvoor breekt ze graag haar bezoek af. Ze verteld wat over deze kleine smaakvolle aardbei en laat ons wat dingen proeven. Ook dit jaar staat ze weer op de Salone met haar heerlijkheden. Maar wachten tot Turijn dat doen we niet en kopen nu al heel wat lekkers. In onze tas zit Grappa di fragola, sciroppo, liquore, fragola all'alcol,  mostarda, marmellata, maar ook spelt en polenta. Na een dikke omhelzing verlaten we de boerderij.

Inmiddels is het al weer het einde van de middag en besluiten alleen nog een bezoekje aan Tortona te brengen. Een lief klein stadje met een paar mooie bezienswaardigheden en zeker een paar mooie pasticcerie. 

Ondanks al het lekkers van vandaag hebben we toch nog plaats voor een diner van Franco. Er is kaas maar dit keer meerdere kazen met kruiden, een salade met een olijven tapanade, spaghetti in rode wijn (de Nibio wijn en volgens mij een hele fles), gans en torta di mele. Ik wil nooit meer weg.