18 augustus 2015

Estate in een potje

Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier te vinden was. Maar wat is nieuw. Continuïteit is ver te zoeken bij "slakje op reis". En ik kan nu al vertellen dat dit ongetwijfeld zal blijven. Maar vandaag had ik zin om wat op te schrijven. En nogmaals, ik ben geen schrijfster en vind het gewoon leuk mijn passie met het internet en wie weet met jou te delen. Uiteraard zou ik het leuk vinden als je die passie deelt. Zeker ook als je misschien iets of iemand gaat bezoeken of wat gaat maken van waarover ik schrijf.
De afgelopen weken waren zwaar. Na 25 jaar ziekenhuis in ziekenhuis uit, bezoek aan therapeuten, alternatieven genezers, hoop, teleurstelling, slecht nieuws gesprekken en wat nog meer, was mijn emmer vol. Maar gelukkig heb ik met hulp van een internist snel een plekje kunnen krijgen bij de pijnrevalidatie afdeling van Reade. En daar loop ik nu sinds drie weken. En nu al kan ik zeggen dat het drie mooie weken zijn. Het is zwaar, loodzwaar zelfs. De afgelopen 25 jaar worden weer intensief beleeft en dat is niet echt een hele fijne ervaring. Maar ik weet dat dit het keerpunt zal zijn in mijn leven, ach en 40 jaar is dan toch een mooie leeftijd. Ik ga leren om "te leven" in plaats van al die jaren "te overleven" en vooral te " accepteren" hoe moeilijk dat ook is.
Zo en nu genoeg daarover, want aan zelfmedelijden en of het slachtoffer spelen, daar is nog nooit iemand beter van geworden. Waar ik in iedergeval wel een beter gevoel van krijg dat is Italië. En om specifieker te zijn, al het lekkers uit Italië. Nee, niet de Italiaanse mannen, of het moeten leuke boeren of producenten zijn natuurlijk. Het zijn de Italiaanse lekkernijen die mijn hart sneller doen laten kloppen.


Maar helaas, ik woon in Amsterdam. Toch zijn hier gelukkig een paar goede winkels waar ik terecht kan. Denk alleen al aan Casa del Gusto en hun salumi en formaggio, perfect. En dan Van Raalten import waar ik onder andere de diverse en uitstekende kwaliteit melen van Mulino Marino kan krijgen. Denk alleen al aan enkir of khorasan (kamut). Vooral brood met enkir is zo smaakvol.


Ook met de restaurants heb ik niets te klagen in de hoofdstad. Uiteraard is Pianeta Terra absoluut mijn favoriet. Maar ook met de Nederlandse producten kan ik best een lekker Italiaans getint maaltje op tafel zetten. Al zou ik toch echt liever kleine romanesco of genovese courgettes eten dan de grote exemplaren die hier bij de boer te krijgen zijn. Helaas ook geen violetta di Firenze of lunga aubergines maar vaak net te groot gegroeide black beauty's. En bij de Goede Vissers kan ik ook niet zo snel octopus, geelstaart of schorpioenvis krijgen.


Toch zijn de exemplaren die ik van de boeren of de vissers koop wel vers, lokaal en zeker ook goed van smaak. En dat is tegenwoordig al een groot goed. Met zorgboerderijen, boerenmarkten en de hofwebwinkel in de buurt kom ik zeker genoeg lekkers tegen om ook mee te willen nemen naar een volgende seizoen. Want wat is een Italiaans aangeklede tafel nu zonder een antipasti met ingemaakte groenten of een winterstoofschotel zonder passata di pomodori. En dan laat ik een dessert met vruchten op siroop of op grappa nog achterwege. De zomer gaat dan ook altijd mee naar de herfst en winter. Het was de laatste weken dus aanpoten in mijn keukentje. De inmaakpotten kwamen weer te voorschijn, de weckketel werd gevuld en de dehydrator mocht weer uurtjes draaien. En wat is nu een betere afleiding dan hier mee bezig te zijn. Ik moest mezelf dan ook vaak genoeg inhouden om niet te veel te maken. Zo is er marmellata di ciliegie, di pesche en pistacchio, albicocche e mele, ribes en peperoni gemaakt. Liquore di ciliegie en gedroogd werden ciliegie, zucchini en pomodori. Maar ook vonden de ciliegie, albicocche en pesche een fijn heenkomen in "allo sciroppo. Niet alles wat meegaat is zoet want ook is er cavolfiore sott'olio en sott'aceto gemaakt. Zucchini, melanzane sott'olio, peperoni sott'aceto, peperoni agrodolce, finocchi al limone en peperoni rossi e cipolle rosse sott'olio. De tomaat is verdwenen in passata, secco, sotto'olio, sotto acqua en in secco. Ongewtijfeld ben ik nog wat vergeten o ja mijn pikante vriend de rode peper. Die wordt bewaard onder olie, in een crème en gedroogd. Warm blijven we deze winter hier wel mee.


Mijn favorieten zijn de rosolio de erbe, een siciliaanse likeur met onder andere alcohol, mint en basilicum. Koud is dit een overheerlijke digestief.


En de andere favoriet is carote in agrodolce die je echt een keer moet maken. En dan hoef je hem geen eens in een potje te doen want direct opeten is ook heerlijk. Je hebt hier voor nodig:
- kilo wortelen, liefs jonge bospeen
- 25 gram pijnboompitten
- 50 gram rozijnen, geweekt in wijn
- 2 a 3 eetlepels ganzenvet, maar boter kan ook
- witte wijnazijn
- 2 eetlepels olie
- zout
De wortelen schil je en snijd je in ronde dunne plakjes. Deze bak je op zeer laag vuur in de olie met het ganzenvet (of boter) en wat zout halfgaar. Vervolgens voeg je de uitgelekte rozijnen en pijnboompitten toe en laat alles in de pan, zonder deksel, bijna beetgaar worden. Tenslotte voeg je azijn toe en laat de wortelen nu echt beetgaar worden. Dan in de gesteriliseerde potjes doen en nog ongeveer 20 minuten op 85 graden laten wecken. (mijn foto's waren te donker dus even eentje uit mijn receptenboek genomen)


Toch hoop ik nog lang van de zomer te kunnen genieten en de potjes nog even dicht te laten. De zomerzon wil ik nu nog liever vers op mijn bord te krijgen. Al heb ik vandaag eerder zin in polenta met stoofvlees!






2 opmerkingen:

  1. 40 is inderdaad een mooie leeftijd voor een keerpunt, heel veel succes gewenst! Lieve groetjes, Silvana (oud klasgenootje uit Alphen)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat leuk Silvana! Hoop dat jou alles goed gaat en ga eens meteen kijken wat jij zo allemaal maakt. Stilzitten doe jij geloof ik niet aan😉

      Verwijderen