Gulle waard

Na even niet geschreven te hebben, ben ik er weer. Misschien niet naar een ieders tevredenheid want een groot journalist ben ik niet. Maar ik mis het gewoon en beleef er veel plezier aan. Gelukkig hoef je het niet te lezen maar ik zou het uiteraard wel leuk vinden.

Een andere reden is dat ik iedereen wil laten kennismaken met de geweldige Nel Schellekens van de Gulle Waard in Winterswijk. www.gullewaard.nl Misschien kennen sommige haar van het leuke programma Menu van Oranje of uit de programma's van Wouter Klootwijk. Mocht dit allemaal niet het geval zijn dan leer je haar creaties nu in iedergeval wat beter kennen.
Enige dagen gelden heb ik namelijk weer bij haar mogen eten en heeft ze mijn ouders en mij weer verbaasd doen laten staan. Ze wilde ons verrassen met het menu en dat is haar zeker gelukt.

Als amuse kregen we een bolletje geitenkaas met een kruidenolie. De kaas werd begeleid door een geconcentreerde paddenstoelenbouillon. Ondanks de grote smaakcontrasten overheersde er geen een.

Na dit vegetarische hapje begon het feest voor de carnivoren.
We begonnen met 10 soorten verschillende vleeswaren en worsten gemaakt van of het Galloway rund, de Lakenvelder, het Heldervarken, geit, of de Twentse Landgans. Denk hierbij aan nagelholt, Achterhoekse coppa, tong, droge varkensworst, gerookte ham ach de foto's spreken voor zich. Het meest bijzondere is misschien wel dat Nel een groot aantal zelf maakt. In haar afvalbak vind je niet veel, ze gebruikt bijna alles van het dier.

  

Het is misschien eenvoud ten top maar met deze smaken moet je ook echt niets anders doen. Heb respect voor het dier en laat die zijn werk doen en je veroveren door de smaak.

Vervolgens ging Nel een uitstapje maken naar de Aziatische keuken maar dan wel met een Achterhoekse twist. Zo kregen we een shitaki bouillon met spelt fusilli, crosnes (spiraalvormige knolletjes ook wel Japanse aardappelen genoemd), zacht gekookt ei en groene kool. Het was een ware smaakexplosie en je waande je zo in een Azië. Al deed de mooie bosrijke omgeving je snel weer met beiden benen op de grond staan. Overigens helemaal niet erg want het volgende gerecht kwam er al weer aan.

Er kwam een bord aan met jeugdherinneringen voor mijn ouders. Op het bord lag bak leverworst, balkebrij gemaakt met boekweit en bloedworst met chocolade. Wat zoetzure bietjes en 3stroopsoorten begeleidden dit heerlijke gerecht. De foto deed het gerecht te kort en daarom laat ik deze achterwege. De meesterlijke worsten verdienen alleen maar een gouden medaille en geen slechte foto.

Mocht je denken dat we al klaar waren, nee hoor. We zijn zelfs nog niet aan het hoofdgerecht toe! Na de worsten kregen we Twentse landgans en wel enkele delen ervan. Zo zat er onder andere wat borstvlees bij, een pootje en een gekonfijte maagje. En met als uitschieter een bitterbal van ganzenvlees. Alles werd opgediend op een bergje zuurkool met een grote chip van pastinaak. Dit bord kon me niet groot genoeg zijn. Alle smaakfacetten die er zijn, kwamen voorbij. Zoet, zuur, zout, knapperig en ga zo maar door. Gelukkig maakt ook Slow Food zich sterk voor deze gans want dit beest moet in ere hersteld worden.  www.slowfood.nl/index.php?page=125

Ik wil nog wel een keer benadrukken dat de foto's echt geen eer doen aan de ware kunstwerken die we kregen. Er lag een kleurenpracht op onze borden en de geuren deden je verlangen naar meer, meer en nog eens meer. En dat gebeurde dus ook want het was eindelijk tijd voor het hoofdgerecht. Het hoofdgerecht was het vlees waar Nel zich zo sterk voor maakt, namelijk geitenvlees en dan met name het  bokje. Een stukje stoofvlees, braadvlees en een rack lagen naast heerlijke wintergroenten op ons bord te schitteren. En waarom eten we bok niet? Het vlees is zacht, mals en zo veelzijdig. Vraag om bok of nog beter ga kijken op internet waar je het rechtstreeks bij de boer kunt kopen.

Na Nel een dikke pakkerd gegeven te hebben, kwam ze toch nog even vertellen dat we het toetje gewoon niet mochten overslaan. Het zou klein zijn. Geloof echter haar niet want ook dit was weer een royaal bord. Een bolletje ijs van hooimelk en een stukje broodpudding wat een soort appelcake was. Er lag nog wat op maar ik vermoed dat ik zo aan het genieten was dat ik het gewoon vergeten ben. En eerlijk gezegd zaten we allen ook zo vol dat dit laatste gerecht nog echt een zware opdracht voor ons was. Een espresso was nog wat we wilden en uiteraard voor de twee dames aan tafel een borrel. De heer is tenslotte de bob en overigens ook de verstandige aan de tafel. Maar ook de koffie is niet alleen koffie bij de Gulle Waard, nee ook hier zit bij de koffie nog een likeurtje met slagroom en wat zelfgemaakte koekjes. Het erge is dat alles zo lekker is dat je ook nog alles opeet. Soms is een mens gewoon te gulzig.....

Ik ga dit keer niets vertellen over de schitterende dieren en producten welke ze gebruiken. Ik zou zeggen, boek een weekendje Achterhoek en ervaar zelf hoe heerlijk gebied dit is. En uitaard boek een tafel bij de Gulle Waard en ik verzeker je, dit is niet je laatste bezoek aan Winterswijk!
En om alvast in de stemming te komen en ook te genieten thuis van haar kunsten, kijk op www.giesz.nl
Weet haast zeker dat je binnenkort enkele Achterhoekse producten op je tafel hebt staan.