Na een klein uur en met de nodige opstoppingen onderweg aangekomen in Genua. Wat een drukke stad, wat een dwaze stad. Wennen zal ik nooit aan al die wegen om de stad heen, al die parkeerparken bij elkaar en al die chaos. Nadat we een plek voor de auto hebben gevonden, kunnen we er gelukkig toch ook weer van gaan genieten. Met volle teugen dat is zeker. Als je in Genua loopt, voel je en ruik je de haven. Het is alsof je in een ander werelddeel bent. Verdwalen in de kleine straatjes, het is altijd weer een feest.
De tijd vliegt voorbij maar onze magen lijken de tijd niet te vergeten. Het is lunchtijd en wat doe je dan...je eet streetfood! Een van mijn favoriete plekjes is Antica Sciamadda. Een behulpzame Italiaan bracht ons er na toe, want de weg, die raak ik er altijd kwijt! Een klein zaakje met een toonbank en 5 stoelen aan de wand. De grote oven is altijd is gebruik en broer en zus koken en bakken de lekkerste dingen.
Na advies gevraagd te hebben bij de kok Umberto Prestigiacomo gingen we voor farinata, torta di patate en fagioli verde, torta di riso en torta di bietola.
Wat kan simpel toch ongelooflijk lekker zijn. De farinata was dun maar toch sappig en helemaal niet droog. Het kikkererwten meel was alleen voorzien van wat zout en een takje rozemarijn. Niets meer, nites minder. De aardappelkoek was goed op smaak en de pangrattato op de top zorgde voor een krokante bite. De torta di riso...hemels. Het deeg zo dun en knapperig, de vulling zo zoet, sappig, romig, alles tegelijk. Om de rijst zo romig te krijgen wordt de kaas crescenza gebruikt. Crescenza is een verse gepasteuriseerde koemelk kaas. Hij wordt veel gebruikt in de keuken van Piemonte, Lombardia en in Genova. Het zorgt voor een melkachtige delicate smaak. De kaas is ook gebruikt in onze torta di bietole. Niet gemaakt met ricotta en eieren. Nee, hier is het een gesloten taart van een super dun deeg, te vergelijken met filodeeg. Gevuld is de taart met een laag gekookte snijbiet en een dikke laag crescenza. Naar mijn idee een iets te dikke plak kaas maar het neemt niet weg dat ook deze streetfood een aanrader is.
Wat genoten we van al dit lekkers. Dat deden overigens ook de andere klanten. Aan de ene kant een vrouw die genoot van haar frittelle baccala (zoutevis gefrituurd in een beslag) en patate fritte. Aan de andere kant een dame die de smaak van haar soep deed denken aan haar oma. Dat we in Italië zijn, valt nu niet meer te ontkennen. Daar moest ik meer van weten. Umberto liet me weten dat het zijn versie van de minestra di Genovese was en gaf me een bord om te proberen. Ongelooflijk dat hij dit zomaar gaf maar nog meer ongelooflijk was de smaak. Aan me oma deed dit me niet denken, dat doen doorgekookte sperziebonen en een gepaneerde schnitzel met stoofpeertjes. in deze dikke soeo zaten zoveel smaken zaten en toch zo weinig ingrediënten. Kikkererwten, soort van fregola (kleine pasta balletjes), iets wortel, courgette, kool en veel pesto, heel veel pesto. We zijn tenslotte in Liguria. Een soep zie ik zelf nog veel zal gaan maken.
Zielsgelukkig en met een buik vol verlieten we de zaak. De drukte van de stad hielden we voor gezien en na nog een kleine wandeling langs de haven en Eataly Genova verlieten we de stad. We besloten om een bezoekje te brengen aan Camogli wat aan de Golfo Paradiso ligt, oostelijk van Liguria. Rustig rijdend door de de liefelijke plaatsjes Bogliasco, Pieve Ligure en het meer bekende Recco kwamen we in het in de zomer toeristische vissersplaatsje aan. De zee was ruw maar met een flauw zonnetje was het ideaal weer voor een wandeling en de plaatselijke lekkernij te bekijken. Proeven zat er niet in want we waren nog steeds heerlijk verzadigd. En tenslotte stond ons vanavond ook weer ongetwijfeld een lekkere cena op te wachten.
Wat kan simpel toch ongelooflijk lekker zijn. De farinata was dun maar toch sappig en helemaal niet droog. Het kikkererwten meel was alleen voorzien van wat zout en een takje rozemarijn. Niets meer, nites minder. De aardappelkoek was goed op smaak en de pangrattato op de top zorgde voor een krokante bite. De torta di riso...hemels. Het deeg zo dun en knapperig, de vulling zo zoet, sappig, romig, alles tegelijk. Om de rijst zo romig te krijgen wordt de kaas crescenza gebruikt. Crescenza is een verse gepasteuriseerde koemelk kaas. Hij wordt veel gebruikt in de keuken van Piemonte, Lombardia en in Genova. Het zorgt voor een melkachtige delicate smaak. De kaas is ook gebruikt in onze torta di bietole. Niet gemaakt met ricotta en eieren. Nee, hier is het een gesloten taart van een super dun deeg, te vergelijken met filodeeg. Gevuld is de taart met een laag gekookte snijbiet en een dikke laag crescenza. Naar mijn idee een iets te dikke plak kaas maar het neemt niet weg dat ook deze streetfood een aanrader is.
Wat genoten we van al dit lekkers. Dat deden overigens ook de andere klanten. Aan de ene kant een vrouw die genoot van haar frittelle baccala (zoutevis gefrituurd in een beslag) en patate fritte. Aan de andere kant een dame die de smaak van haar soep deed denken aan haar oma. Dat we in Italië zijn, valt nu niet meer te ontkennen. Daar moest ik meer van weten. Umberto liet me weten dat het zijn versie van de minestra di Genovese was en gaf me een bord om te proberen. Ongelooflijk dat hij dit zomaar gaf maar nog meer ongelooflijk was de smaak. Aan me oma deed dit me niet denken, dat doen doorgekookte sperziebonen en een gepaneerde schnitzel met stoofpeertjes. in deze dikke soeo zaten zoveel smaken zaten en toch zo weinig ingrediënten. Kikkererwten, soort van fregola (kleine pasta balletjes), iets wortel, courgette, kool en veel pesto, heel veel pesto. We zijn tenslotte in Liguria. Een soep zie ik zelf nog veel zal gaan maken.
Zielsgelukkig en met een buik vol verlieten we de zaak. De drukte van de stad hielden we voor gezien en na nog een kleine wandeling langs de haven en Eataly Genova verlieten we de stad. We besloten om een bezoekje te brengen aan Camogli wat aan de Golfo Paradiso ligt, oostelijk van Liguria. Rustig rijdend door de de liefelijke plaatsjes Bogliasco, Pieve Ligure en het meer bekende Recco kwamen we in het in de zomer toeristische vissersplaatsje aan. De zee was ruw maar met een flauw zonnetje was het ideaal weer voor een wandeling en de plaatselijke lekkernij te bekijken. Proeven zat er niet in want we waren nog steeds heerlijk verzadigd. En tenslotte stond ons vanavond ook weer ongetwijfeld een lekkere cena op te wachten.
En dat stond er zeker. Uiteraard de wijn, een grote kaasplateau met vier soorten kazen allemaal van rauwmelkse koemelk en zelfgemaakt, een sformato di verdura, zuppa di ceci e maltagliati(bonen en pasta soep) , fricando (soort van draadjesvlees), radicchio salade en de crème caramel was er weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten