Dag 4; Vaticaan en cena a lume di candela

Het is alweer vrijdag en er is nog zoveel te zien en nog belangrijker, er is zoveel nog te proeven. Daarom ga ik al vroeg op pad in de buurt rondom het Vaticaan.
Als ik het metrostation Cipro uitkom, sta ik al vrijwel direct voor de schitterende winkel La Tradizione. Ongelooflijk wat hier te vinden is. Meer dan 300 formaggi en een even groot aantal salumi. Verse pasta, regionale broden, wijnen, echt een walhalla. Het personeel is ontzettend vriendelijk en ook al weten ze dat ik niets kan kopen, ze beantwoorden met veel passie al mijn vragen en laten me het een en ander proeven. Dit is dan ook wel zo moment dat ik het echt verschrikkelijk vind dat ik met het vliegtuig ben en alleen handbagage bij me heb.

Schuin tegenover dit pareltje is Pizzarium te vinden. Ik schreef al eerder over Gabriele Bonci maar dit  is zijn eigen pizzeria. Hier vind je een groot aantal pizza's gemaakt van zuurdesem, steengemalen melen en top kwaliteit producten van kleine Italiaanse boeren. Zeker een reden om de metro te pakken en nadat je het vaticaan hebt bezocht hier een stuk pizza te komen halen. Ik ben nog te vroeg en de zaak gaat net open. De aardige jonge dame ziet mijn teleurstelling dat de vitrine nog vrijwel leeg is. Dan bied ze me aan om het andere filiaal te bellen en te vragen of zij al meer pizza's hebben liggen en me anders daar een lekker stuk brood kunnen aanbieden. Dat laat ik me geen twee keer zeggen en ik ga op pad naar de panificio Bonci. Het zou een klein stukje lopen zijn maar uiteraard raak ik de weg kwijt. Na enkele malen na de weg gevraagd te hebben en onderwijl een caffè gedronken te hebben, kom ik dan toch uiteindelijk voor de bakkerij te staan. En inderdaad hier wat meer soorten pizza's maar vooral de geur van heerlijk vers brood. Zonder ook maar iets te zeggen, krijg ik een stuk brood in mijn mond geduwd, hemels. De pizza's ga ik nog niet te lijf maar ik geniet nog lekker na van het heerlijke brood.

Of het door het hemelse brood komt, maar ik raak nu ook weer verstrikt in het spinnenweb van de straten die hier liggen. Na een lang stuk gelopen te hebben, besluit ik gewoon in een bus te stappen en wel te zien waar ik uitkom. En dat is niet bij het vaticaan, verre van dat. Ik beland in een totaal andere buurt. Een goede reden om nu op zoek te gaan naar het Slow Food Roma kantoor. Ze zouden namelijk een kleine vestiging/winkel hebben. En dat het klein is dat klopt en echt een winkeltje is het ook niet. Er is informatie te vinden over het lidmaatschap, wat ik al meer dan 20 jaar heb, en verder wat oudere edities van Slow Food uitgave. Neemt niet weg dat ik het leuk vind om hier gekeken te hebben.

 Daarna begint mijn buik toch wel echt te knorren en ik besluit om weer richting het historische centrum te gaan. Net achter het Campo de'Fiori is namelijk Grappolo d'Oro te vinden. Een restaurant waar ik nog nooit heb gegeten maar waar ik goede berichten over heb gehoord. Al meteen laten Simone en Andrea me thuis voelen. En ook hier weer vind ik het moeilijk om te kiezen. Cacio e pepe heb ik nog niet gehad en ik besluit deze te nemen. De tonnarelli is overheerlijk en rijk gevuld met pecorino en zwarte peper. Vooraf aan dit bord genot, had ik op aanraden van Simone de carciofo en de puntarella genomen. En ook al heb ik dat zo beetje elke dag, je moet nooit het advies negeren. En wat ben ik ook blij dat ik dat niet gedaan heb want de carciofo is meesterlijk. Ze hadden de artisjok gevuld met een pesto van knoflook, olie, nepitella (soort munt), peterselie en iets verse oregano. En dan de puntarelle, goddelijk. De ansjovissaus was helemaal door de groenten gemengd wat ervoor zorgde dat ze ook al even aan elkaar konden wennen. Voor een extra kick lagen er nog wat verse ansjovisfilets op. Wat een unieke plek zo tussen al de toeristische eettenten rondom het plein. Waarom kiezen de toeristen toch voor deze verschrikkelijke plekken of kiezen ze ervoor een broodje op straat te eten, als het paradijs zo dichtbij is?

    

Ik reis vandaag echt van oost naar west, van noord naar zuid. Na het heerlijke eten besluit ik om de metro te pakken naar Pro Loco DOL. DOL staat voor Di Origini Lazale, oftewel origineel Lazio. Alles komt hier uit Lazio, is seizoensgebonden en houdt van een korte keten van afnemen en leveren. Buiten regionale formaggi, salumi, vino, birra, kun je hier ook een goed hapje eten. Dat doe ik dit keer niet maar ik wil gewoon snuffelen rond al het lekkers en genieten van een caffè. Dat lukt goed al is de sfeer wat gespannen. Ik ben de enige klant en de dame achter de balie heeft duidelijk haar dag niet. Als ik wat meer vraag over een bepaalde soort bonen, krijg ik met een snauw te horen dat het uit Lazio komt. Ik neem het voor lief en ik ga ondanks dit, gelukkig de winkel uit met bonen welke ik niet ken; fagiolo giallo della stoppia di S.Lorenzo.

Vlakbij DOL zie ik dat er een bus rijdt richting het Vaticaan. En omdat het vanochtend niet echt lukte, besluit ik daar nog een kijkje te nemen en te genieten van de vele processies die er gaande zijn.

Totaal uitgeput beland ik tegen zevenen in het hotel. Omdat ik morgen ook nog wil genieten, besluit ik om vanavond een hapje te eten bij Eataly. En laat dat nu net een ontzettend leuke en lekkere keuze zijn. Er is namelijk cena a lume di candela. Om energie te sparen zijn, met uitzondering van de keukens en de koelcellen, alle lichten binnen in Eataly uit. De zaak is gehuld in kaarslicht en de sfeer is heel sereen. Iedereen lijkt rustig en niemand is gehaast zijn boodschappen aan het doen. Er wordt deze avond een speciaal menu geserveerd en alle restaurants zitten zo goed als vol. Een sprookje.
Vanavond kie sik wederom voor het visrestaurant. Tenslotte is het vrijdag en dat is in een katholiek land een visdag! Het speciale menu laat ik dan ook niet aan me voorbij gaan. Beginnen doe ik met tartare di ricciola. Tartaar gemaakt van grote geelstaart met venkel en sinaasappel. Fris en licht van smaak en de bisson rosé, rosé spumante, van Abissi smaakt er heerlijk bij. Daarna staat er roast beef di tonno speziato op het menu, geserveerd met een sjalotten saus op een bedje van cavolo nero. De tonijn is uiteraard verantwoord gevangen en heeft een heerlijk kruidenjasje met rozemarijn en tijm. De pittige sjalotten saus smaakt heel erg goed bij de perfect gebraden tonijn. De Erbaluce 2014 van Ferrando kan deze stevige smaken goed aan al lukt het mijn Iphone niet om in het donker een foto ervan te maken. De mousse al caffè e mousse al limone con cuore agli agrumi sla ik over. Maar het wijntje, la Fuga 2014 van Fugata, lust ik ook wel zonder een zoet nagerecht. Na nog een caffè strompel ik terug naar het hotel waar ik een diepe slaap val met ongetwijfeld een grote lach op mijn gezicht. Wat een dag.

Een van de klassieke gerekte uit de Romeinse keuken is is gestoofde ossenstaart. En als je nog nooit in Rome bent geweest, kunne er niet om heen om dit hier te eten,  Het recept wat ik je zo geef is niet het echte traditionele gerecht al vind je deze versie wel bijna overal terug. Voorheen werd de ossenstaart samen met de ossenwang gestoofd. Zoet had de voorkeur en dus werd de saus verrijkt met bittere chocolade, pijnboompitten en rozijnen.
Heb je wat over van de ossenstaart, gebruik het dan als pasta saus. Heb je voor de volgende dag weer een heerlijke pranzo.

Coda alla vaccinara

4 wortels, fijngesneden
8 stengels bleekselderij, 4 stuks fijngesneden, 4 stuks in stukken van 10 cm
2 uien, fijngesneden
olie
1 spaanse peper
12 stukken kalfsstaart
60 ml droge witte wijn
zout
400 gram gepelde blik tomaten

Snijd 2 wortels, 2 stengels bleekselderij en een ui fijn en bak ze, samen met de spaanse peper, licht aan. Vervolgens voeg je de stukken kalfsstaart toe en laat ze wat kleuren. Dan kan de wijn in de pan en na het verdampen hiervan voeg je water toe. De stukken vlees moeten onderstaan. Breng het geheel aan de kook en doe dan nog twee fijngesneden wortels, 2 stengels bleekselderij en de ui erbij. Na wat zout te hebben toegevoegd laat je het geheel zo 1 uur sudderen. Nu kun je de tomaten erbij doen en laat het geheel nu doorsudderen tot het vlees helemaal gaar is. De resterende 4 stengels bleekselderij snijd je in grote stukken en kookt die gaar in wat water met zout. Aan het einde van de kooktijd kunnen die stukken nog even bij het vlees om wat extra smaak en kleur te geven aan het geheel.