Italianen, buitenlanders, schoolklassen, jong, oud, je ziet echt alles. Een minuut na 11 gaat het hek open, tenslotte blijven het Italianen. Het gaat langzaam maar toch zijn we al snel binnen en kan het feest beginnen. We beginnen in hal 3 waar de provincies Basilicata, Calabria, Campania, Lazio, Puglia, Sardegna en Sicilia zijn vertegenwoordigd. Als twee gestructureerde Nederlanders bepalen we hoe we lopen. Maar al snel ren ik naar links en dan weer naar rechts. Ik word gek, zoveel lekkers, zoveel diversiteit, zoveel passie. Het went nooit!
Caciocavallo di Cimina, Pera Signora della valle del Sinni, Alici di Menaica, Fagiolo dente di morto, Marzolina, Soppressata di Gioi, pomodoro regina di Torre Canne en ga zo maar door. We blijven proeven, snoepen, drinken, ruiken, voelen, praten, het is een groot feest. Ook dit jaar ontroeren de verhalen me van al deze hardwerkende mensen. Mensen die alles aan de kant zetten om de traditie en vooral de smaak in leven te houden. Respect. Waarom maar een tomatensoort kweken en eten als er zoveel zijn, waarom alleen dat soort brood als er nog zoveel meer te proeven is?
De tijd vliegt voorbij en is het de hoogste tijd dat we op zoek gaan naar de zalen waar de laboratoria del gusto gehouden worden. Het is een drukte van belang maar uiteindelijk staan we voor de zaal waar de workshop Non è la solita zuppa gegeven gaat worden. We nemen de koptelefoons in ontvangst en zoeken een plekje uit, uiteraard op de eerste rang. Maar wat krijgen we nu, wie gaan deze workshop geven? Het zijn de mensen die we gisterenavond ontmoet hebben bij Fra di Fiusch, hoe klein is de wereld. Na een ferme handdruk gaan we beginnen. Giuliana Saragoni en haar man Moreno vertellen ons alles over Bagno di Romagno, een plaats tussen Romagna en Toscana in. Ze zijn de uitbaters geweest van Locanda Al Gambero Rosso. Vanwege gezondheidsproblemen is dit, onder Slow Food aanhangers populaire, restaurant een maand geleden gesloten. Voor ons een geluk omdat beiden nu alles kunnen vertellen over de "piatti poveri dell"Appennino". We krijgen drie soepen te proeven; een wilde kruidensoep, een kastanjesoep en een bonensoep. Allen begeleid door een paar meesterlijke wijnen uit Romagna van Tenuta Diavoletto.
We krijgen een fantastische uitleg over de oorsprong van deze soepen, over de armeluiskeuken, maar ook over de wijnen. Moreno laat ons veel weten over de wilde kruiden welke groeien rond zijn huis. Van Giuliana horen we dat we wat bonen moeten gebruiken bij het maken van een kastanjesoep. Dit om te smaak wat minder zoet te maken. Dat de combinatie van bonen, ook uit andere regio's, hele mooi soepen geeft proeven we ook. In ons geval uit Umbria namelijk Fagiolina del lago Trasimeno met Roveja di Civita di Cascia. Reden genoeg om weer zakjes bonen mee te nemen. Iedereen is zo in de zevende hemel en geniet dat we vergeten dat de workshop nu echt beëindigd moet worden. Jammer want iedereen in de zaal had nog graag uren willen luisteren naar de mooie en interessante verhalen.
Na afscheid genomen te hebben van Moreno en Giuliana gaan we nog even de hallen in. Even een goede Lavazza iTierra en een Kafa espresso drinken, een sanitaire stop maken en dan mogen we ons alweer snel gaan begeven naar de laboratori, de workshops.
Kaas staat op het programma in de taste workshop freschi e freschissimi. We krijgen uitleg over verse rauwmelkse kazen. Over de verschillen in smaak, maar ook bereiding en rijping. We horen dat je kaas moet voelen, moet ruiken en moet beleven. Maar nog steeds mogen we niet aan het bordje voor ons komen. Iedereen in de zaal heeft het zwaar.
Na een klein uur op de proef te zijn gesteld, gaan we uiteindelijk met elkaar de kazen proeven. Een raviggiolo (Toscana/Romagnolo), een molana met melk van de cabannia koe(Liguria), een agri di Valtorta (Val Brembana Lombardia) en een vastedda del Belice (Sicilia) van schapenmelk. We sluiten af met een saras (Piemonte). We proeven het verschil tussen een verse en een iets gerijpte saras. Beiden in hooi verpakt. En wat een verschil proef je dan. Bij de verse kaas proef je de dieren, je proeft gras. De 3 maanden gerijpte kaas is veel stabieler van smaak, minder zout en de geur is veel intenser.
Water is prima te drinken bij kaas maar wijn smaakt toch echt beter. En dus krijgen we ook nog een aantal begeleidende wijnen te drinken. We proeven van Orsolani (San Giorgio Canavese, Piemonte) een Erbaluce di Caluso, le Tabble Carema en een La rustica.Van tenuta Roletto (Cuceglio, Piemonte) krijgen we een Canavese rosso en een Muline te drinken. In de wijnen proef je hoe belangrijk de grond en het klimaat voor de druiven is. Dat maakt juist het verschil elk jaar weer. En ook hier krijgen we de boodschap dat er in Piemonte meer is dan alleen de Nebbiole druif en dus schenk eens wat anders in je wijnglas.
Lichtelijk aangeschoten verlaten we de laboratori en maken nog een kleine wandeling in de hallen. De alcohol moet toch wat zakken voordat ik in het autootje stap. Toch slaat de moeheid al snel toe en we besluiten, rustig rijdend, richting het hotel te gaan. Vol zijn we van het vele heerlijke eten en al de lekkere wijnen. Maar nog belangrijker is dat ik weer vol met inspiratie en kracht ben. Een mooiere eerste dag kon ik me niet wensen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten