6 november 2014

Turijn, meer dan eataly alleen

We zijn erg stil vanochtend en lopen dan ook in stilte naar de ontbijttafel. Maar bij het zien van de tafel barsten we los. Wat een heerlijkheden deze ochtend. Doen ze het expres? Het leed wordt namelijk zo alleen maar erger. De laatste yoghurt, het laatste snee brood, wat gaan we het missen.


Toch moet het nu gaan gebeuren. Koffers in de auto, afscheid nemen en rijden. Op naar Moncalieri, een stadje aan de rand van Turijn. Het hotel is bekend terrein want we zijn er al vaker geweest. De ligging is namelijk ideaal, vlakbij de beurs en vlakbij de uitvalswegen. En nog belangrijker, je kunt je auto er kwijt. Maar dat is het danwel want het hotel zelf is nu niet echt een foto waardig, eenvoudig en degelijk. 
De reis gaat snel en we zijn al tegen 11 uur bij het hotel. We worden direct herkend door de eigenaar en onze kamer is ook al klaar, mooier kan niet. Tassen uitpakken en de stad in! Maar het is maandag en  het risico dat eettentjes gesloten zijn is groot. Dus dan maar direct naar Eataly. Eerst even lekker ronddwalen in dit speelgoedparadijs maar dan laat toch de maag weer van zich horen. En weer is daar het dilemma, waar gaan we heen. Kiezen we voor de vis, de pasta, vlees of toch de kaasafdeling. Maar na al het kaas en vlees van de afgelopen week kiezen we voor de groenten. We eten aan de "groentebar" een heerlijke wortelsoep met croutons en amandelen en een kruiden frittata met veldsla en burrata. Om ons heen vliegen de bestellingen rond onze oren want het is spitstijd, maar wij genieten heel rustig van deze lekkere lunch.

 

Nog even een espresso na en dan een parkeergarage in het centrum zoeken. Na er een snel gevonden te hebben, lopen we de stad in en genieten van de mooie winkels. Toch hebben we het al snel gehad met de drukte van de stad. Het is alsof we een cultuurshock ervaren. Van de Cascina en de kleine dorpjes van de afgelopen dagen nu opeens de grote stad. 
Toch moet ik nog even langs Guido Gobino, de chocoladeheld uit Torino. Ik had namelijk gezien dat hij tijdelijk een wel heel bijzonder chocolaatje verkocht, een met pompoen. En laat ik nu verslaafd zijn aan pompoen. Maar vanaf nu dus aan de combinatie pompoen met chocolade. De speciale Piedmontese zucca di Piozzo gebruikt Guido voor dit meesterstuk. Hij konfijt deze en bedekt het met een dun laagje gianduja chocola. Moet ik nog meer vertellen....de drukte van de stad horen we in iedergeval even niet meer. 
Het zonnetje schijnt en dus zoeken we een bankje op en laten de tijd rustig aan ons voorbij gaan. Maar die tijd vliegt sneller voorbij dan we dachten en inmiddels kunnen we ons alweer op maken om naar het restaurant te rijden. Vanavond wordt dat de vertrouwde stek osteria Antiche Sera. Ook hier weer een warm welkom en na wat nieuwtjes uitgewisseld te hebben, komt de menukaart op tafel. Jammer, die blijft elk jaar hetzelfde. Toch kan ik ook nu weer geen keuze maken. Gelukkig geen probleem bij Antonella en ik kan twee primi krijgen als halve porties uiteraard. 
Beginnen doen we natuurlijk met de antipasti misti; salami, rauwe tartaar, tomini (verse kaas, toma) met een pikante olijvensaus, worst met aardappel daarin, frittata en nog gegrilde paprika met ansjovis. Eenvoudig maar van een kwaliteit dat een simpele bereiding de enige optie is. 



Dan komt al snel de gnocchi con gorgonzola, taglierini con fungi en zuppa di zucca eraan. Of de taglierini en de zuppa nu echt halve porties zijn... Ik krijg namelijk een brede grijns van kok Daniele vanuit de keuken. 


Nu even een kleine adempauze en genieten van onze, te makkelijk drinkbare, dolcetto Sori dij But van AnnaMaria Abbona. Maar de adempauze is van ontzettend korte duur en daar komt de secondi alweer aan. Coniglio al vino bianco, faraona all'uva en ratatouille als contorno. Het is allemaal prima van smaak en eenvoudig en gezelligheid dat zijn de codewoorden bij de osteria.  We zitten zo vol dat we de dolci echt overslaan. En nu ik niet meer van de tafel naar het bed kan lopen, moet ik ook de grappa laten staan. De espresso gaan er nog wel in en na een dikke knuffel verlaten we Antiche Sere. 



 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten