Nu is het tijd voor Liguria. We nemen de binnendoor weg naar Mele, een klein plaatsje midden in de bossen van Acquasanta. Het is een goed bochtig wegje en het weer slaat ook om, het begint te regenen. Berg op, berg neer, bochtje linksom dan weer bochtje rechtsom. Het is werkelijk een schitterende omgeving maar de regen is minder aantrekkelijk. Aangekomen in Mele besluiten we nu niet in de bossen te gaan wandelen en rijden verder zuidelijker. We rijden naar Arenzano, een kustplaats tussen Savona en Genova in.
Het is zaterdag en het stadje is heerlijk druk met Italiaanse dagjesmensen. Inmiddels is de zon ook weer vaag gaan schijnen, dus we genieten van een heerlijke wandeling langs de kust. Inmiddels tikt de klok rustig verder en zijn we al wat aan rondkijken voor de pranzo. Weinig spannends hier en dus gaan we het verder op zoeken en wel in een buitenwijk van Genova. Nog niet wetende wat ons te wachten staat, beginnen we aan het autoritje. Tomtom wijst me de weg, maar doet hij het goed? Moet ik echt hier afslaan en hier omhoog? Het naambordje van het restaurant wijst ook dezelfde kant op. We nemen een weggetje pal omhoog met bochten en al. Zo smal en toch kunnen er zelfs tegenliggers komen. Is dit nog leuk...? Draaien kan niet, dus door. Waarom zit ik toch altijd vol van deze goede ideeën? Nee, dit vind ik niet leuk meer. Gelukkig een parkeerplaats maar nog geen restaurant. We moeten de laatste 10 minuten lopend afleggen, horen we van wat wandelaars. We komen aan op een droomstek, een oase van rust. Bloemen, groentetuin, terras, uitzicht om de stad en op de zee.
Dit kan niet waar zijn. Ostaia da U Santu is een droom. Gianni Barbieri laat ons binnen in de kleine osteria. Zijn vrouw Silvana is druk bezig in de keuken. Er stromen nog wat Italianen binnen, allemaal goed bezweet vanwege de afschuwelijke rit. Een menukaart is er uiteraard niet, want ze koken met wat er uit de tuin komt en wat er nu voorhanden is. Gianni brengt ons heerlijke friscieu, de antipasto van deze regio. Verschillende groenten worden door een beslag gehaald en gefrituurd, in ons geval courgette, kruiden en lente ui. Hier kun je niet afblijven. We besluiten om een lekkere salade te nemen en een secondo. Silvana is een ster want haar coniglio in arrosto al rosmarino en stoccafisso noci e pinoli zijn meesterlijk. Puur en eerlijk, alleen al de smaak van de aardappelen. We willen blijven!
We zitten aardig vol maar toch moeten we nog van Gianni nog een dolci proberen. Het wordt een chocolade droom. Zacht chocolade cake met lagen verschillende chocolade, ja wat moet je dan nog zeggen. Maar we zijn er nog niet want om de rit wat aangenamer te maken, krijgen we een huisgemaakte laurierlikeur. Goed dat we nog een stukje moeten lopen voordat we weer de auto ingaan!
Na afscheid genomen te hebben van deze lieve mensen, blijven we nog even genieten van de mooie stek. Of is het omdat ik tegen de rit terug op zie?
Na wat tegenliggers en na wat bloed zweet en tranen, zijn we beneden. Gelukkig. Ik heb geen zin om vandaag nog meer enge weggetjes te rijden en dus rijden we rustig richting huis via de snelweg. Het laatste stuk gaat wel door allemaal dorpjes maar dat is prima te doen. Het is nog vroeg en dus stoppen we in Silvano d'Orba, borgo della grappa. Als grappa liefhebster wil ik graag een distilleerderij bezoeken in dit kleine stadje namelijk distilleria Gualco.
Deze distilleerderij bestaat al sinds 1870 en is nog steeds in de handen van de familie. Het is een klein bedrijfje maar daarom niet minder bekend in de omgeving. De kwaliteit is dan ook zeer goed, en dat ervaren we dan ook direct. Na het kleine winkeltje gevonden te hebben, vallen we in de handen van Alessandro Soldatini, de eigenaar. Na wat rondgekeken te hebben, laat ik voorzichtig vallen dat ik erg geïnteresseerd ben ik grappa. Dat is een schot in de roos en hij vertelt honderduit over zijn productiewijze, het Piedmontese au bain marie systeem. Hij vraagt of ik de ketels en de verdere ruimtes wil zien. En of ik dat wil zien. Het kleine winkeltje blijkt een hele grote achterruimte te hebben waar het hele productieproces plaatsvindt. We krijgen de druiven, de ketels, de vaten, de kelder echt alles te zien. Inmiddels zijn er wat vaste klanten in de winkel maar die moeten maar even wachten, vind Alessandro. De drie heren vinden het prima en lopen graag even met ons mee om ook alles te zien.
Zien is leuk maar proeven nog veel leuker en dat gaat uiteraard ook gebeuren. Ik laat de enthousiaste maker weten dat ik rijd en dus voorzichtig moet doen. Hij weet precies hoeveel ik drinken mag en zal daar niet over heen gaan, ja, ja. Buiten grappa maakt Alessandro ook likeuren en dus kan moeder ook het een en ander proberen, zij ook blij. Jonge, gerijpte , gearomatiseerde grappa en likeuren en allemaal even lekker en bijzonder. Wat neem ik in hemelsnaam mee naar huis? Mijn pandaatje is niet zo heel groot en ik ga ook nog naar de beurs...dilemma op dilemma. Ik ga voor een jonge grappa di Dolcetto d'Ovada, een 5 jaar gerijpte grappa senza nome van de barbera druif, een amaro, een grappa alla ruta (wijnruit) en aquavite om zelf nog wat likeuren thuis te brouwen. Een beetje wankelend stap ik mijn auto in, maar gewoon van puur geluk! Wat een held, wat een maker en wat een product!
Moe maar voldaan en zielsgelukkig parkeren we bij de cascina. We gaan nog even wandelend genieten van het mooie weer en maken zo weer wat ruimte voor cent en voor de wijn.
We beginnen met panelle, dikke gefrituurde koek van kikkererwtenmeel en kaas. Bij de kaas zit een heerlijke uienmarmelade wat zorgt voor de perfecte smaakbalans. Daarna een simpele spaghetti met broccoli en knoflook, veel knoflook, wat lekker. En op draadjesvlees zijn ze gek hier dus vanavond weer een variant ervan. Steeds weer net even anders en steeds weer even lekker. Toe is er ook hier chocolade maar dan in een taartvorm. De passito smaakt er heerlijk bij en dus moet ons bedje nog even op ons wachten vanavond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten