12 november 2012

24 Oktober - Superga en Bra


Woensdag vertrokken we naar Superga. Superga is een dorpje in de bergen bij Turijn. Hier is in 1949 een vliegtuig neergestort met het hele elftal van de voetbalclub uit Turijn Juventus. Sinds dien is de Basiliek in Superga een waar bedevaartsoord. De basiliek is werkelijk schitterend gelegen en een waar kunstwerk.


Bij het drinken van een hele lekkere macchiato in de bar van de basiliek snap je waarom men het klooster in gaat...het is de koffie!

Na deze openbaring hebben we nog wat verder gereden op kleine weggetjes in de bergen. Na het vele gedraai wilden, voelden we dat onze magen liever iets wilden eten, maar waar? Het was een dik half uur rijden maar wat maandag niet lukte, moest nu toch mogelijk zijn. Na een een telefoontje konden we nog tegen tweeën terecht bij Boccondivino in Bra! Wat een feest. We genoten van gobbio ( soort van bleekselderij, slow food presidia) met een kaassaus, paprika gevuld met tonijncreme, rundvlees in Barolo gestoofd en daar is hij weer de konijn in de barolo met heerlijke paprika als bijgerecht. En deze paprika's zijn de peperone corno di bue Carmagnola. Deze 20 cm grote paprika heeft een zoetige smaak en mooi stevig vruchtvlees. Ideaal geschikt voor de bagna caoda, maar geroosterd en gestoofd is hij ook verrukkelijk.


  
 

Toetje konden we dit keer niet laten gaan. We gingen voor een semifreddo met pistacchio uit Bronte en de "martin sec" peer gekookt in rode wijn. Beiden wederom slow food presidia.





Na deze overheerlijke lunch, het was inmiddels alweer half vier, hadden we eigenlijk alleen nog maar zin in een siësta. Die zat er echter niet in want tenslotte wilden we zoveel mogelijk de tijd benutten in Turijn. Dus werd het even stomweg paraderen in de winkelstraten van Turijn. En tenslotte is dat een deel van  de Italiaanse cultuur, dus zeer verantwoord! Na dit paraderen hadden we al weer wat ruimte gecreëerd voor het diner. Het werd wederom Antiche Sere. We werden als stamgasten onthaald en kregen geen menukaart te zien. Het werd een proeverij van wat ze allemaal in huis hadden. Variërend van pompoensoep tot tajarin, het o zo bekende rauwe vlees van het piemontese rund, konijnenpoot agrodolce (zoet en zure smaken verenigd), stoofvlees, varkensworst en ga zo maar door. Onze buiken stonden op knappen maar daar had de kok geen boodschap aan en een stuk taart en panna cotta moesten en zouden er nog in gaan. Nog net niet rollend over de vloer verlieten we de zaak. Maar het staat vast, dit is niet de laatste keer in ons leven dat we hier gaan eten.
Moe en heel voldaan zijn we in slaap gevallen en heerlijk al een beetje gedroomd over wat de komende dagen ons zal brengen. Tenslotte gaat de Salone del Gusto morgen echt beginnen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten