12 juni 2013

Inkopen doen

Wat gaat het leven toch snel voorbij en nu ik het schrijf denk ik...je hebt nog drie volle dagen...geniet elk moment dus nog.
Het is inmiddels alweer woensdag en vandaag zijn we voor de lunch uitgenodigd bij Fattoria La Vialla. Al eerder hebben we deze lunches meegemaakt en ze zijn tot nu toe erg gezellig en zeer tijdrovend. Maar de ochtend is nog vrij te besteden en daarom gaan we langs bij Il Mercatale in Montevarchi. Dit is een grote winkel waar locale producten aangeboden worden. Men wil hiermee kennis overbrengen en de consument ook direct toegang bieden tot al het moois de regio per seizoen te bieden heeft. Groot bijkomend voordeel is dat de boer een eerlijke prijs voor zijn harde werken krijgt. Er zijn meerdere van deze Mercatale in Italië en op deze 400 m2 grote overdekte markt worden producten aangeboden van meer dan 70 locale boeren en landbouwbedrijven.
Dit zijn van die momenten dat ik het erg jammer vind dat we met het vliegtuig zijn want dat houdt in dat ik maar zeer weinig kan kopen. En alles is nu net zo verleidelijk, je wordt zo op de proef gesteld. Maar ik heb de proef doorstaan en me goed in kunnen houden.
  
 




Van azienda Agricolo Gorfini uit Anghiari heb ik farro, farina grano en semola grano duro meegenomen. Van het merk La Toscaninia heb ik de pasta Strigoli gekocht. Een spiraalvormige pasta welke lijkt op de meer bekende vorm garganelli. Vervolgens van landbouw coöperatie Paterna uit  Terranuovo Bracciolini  heb ik de overheerlijke Il fagiolo Zolfino aangeschaft. Deze zolfino boon is een boon welke groeit alleen in de Pratomagno, in het dal van de Valdarno. Hij houdt van de droge heuvelachtige grond en kan zeer slecht tegen vochtige grond. Het beste gebied waar de boon gecultiveerd wordt, is dan ook op de flanken van de heuvels dichtbij de olijfbomen. De naam zolfino komt van zijn bleke gele kleur wat een gelijkenis vertoont met zwavel (zolfo in het Italiaans). Het velletje is heel dun, echter zijn textuur is dik en romig en zijn geur is zo intens dat het de ideale boon is voor vele Toscaanse gerechten.
En tenslotte kocht ik nog een boon en wel Fagiolo Rosso di Lucca. Deze rode boon heeft donkere strepen en ziet er een beetje uit als de borlotti boon. Zijn intense geur, zijn smaak en zachte textuur maken deze boon ideaal voor farro - en groentensoep en het bekende gerecht uit Lucca; pasta met bonen. Beiden bonen zijn een Slow Food Presidia boon. In de auto krijg ik uiteraard meteen te horen wie nu werkelijke een "mangiafagioli", "boneneter" is, de Toscaanse inwoner of mijn persoontje. Mangiafagioli is namelijk de bijnaam voor de inwoners van deze regio.


Inmiddels is het al weer 12 uur en wij moeten nog een ritje maken naar Castiglion Fibocchi. Op tijd komen we aan bij de familie Lo Franco en kunnen meteen met het aperitief gaan beginnen.

Het biologisch-dynamische landbouwbedrijf, wat goed aan de weg timmert in Duitsland, Engeland en Nederland, is precies zoals ze zich via de folders en de website presenteren. Dit is al een groot compliment waard en over de producten welke ik bij ze bestel ben ik dan ook zeer tevreden. De boerderij en wijngaarden liggen er ook dit jaar weer mooi bij en het Viallini personeel is wederom verschrikkelijk vriendelijk. Vraag eens een brochure aan en kijk zelf wat ze allemaal in huis hebben. Bestellen kan dan direct ook.  lavialla.it Tenslotte is niet al het "fastfood"slecht.
De lunchgroep bestaat uit zo'n 40 man waarvan 35 Duitsers die blijkbaar deze week vakantie hadden. Na al de kleine versnaperingen bij het aperitief gaan we allen aan grote lange tafels en komen tegenover de twee overige Nederlanders te zitten. Het wordt een gezellige lunch met bruschetta's als antipasta, verse ricotta en ...bonen. Als primi komt er penne op tafel met een tomatensaus met olijven en kappertjes (pizzaioloa) en de secondo bestaat uit lam uit de oven. Uiteraard met een salade daarbij. Rijkelijk vloeien de verschillende wijnen welke ze in hun assortiment hebben. De dessertwijnen worden geserveerd bij de crostata (jamtaart) en hun eigen zoete koekjes (amaretti, brutti ma buoni etc.). En zelfs hier ontbreken de espresso en de grappa niet.
Inmiddels is het ruim over vieren en we gaan afscheid nemen van La Vialla. Het wordt misschien allemaal iets te commercieel maar we hebben genoten van een gezellige middag.

Om toch nog even de benen te strekken, gaan we een kijkje nemen in Arezzo. Daar gaan de winkels weer open na de middagsluiting en is het flaneren inmiddels begonnen van de inwoners.
Na aardig wat heuveltje op en af gelopen te zijn in deze stad gaan we richting huis. Want, geloof het of niet, daar staat ons avondmaal weer te wachten op ons.

Na de zware lunch besluiten we dat we de antipasti delen. We kiezen voor een kaasplateau en een stukje ricotta en kardoon souffle/cake. Wat een kazen biedt deze regio ons: van geiten tot schapen tot koeien en van vers tot stagionato. Het idee om licht te beginnen was dus niet zo slim idee, want het is verre van licht. Daarentegen wel ontzettend lekker.
 





Mijn vader kiest als primi de pici met porcini en de zomertruffel en de vrouwen kiezen voor een fluweelzachte courgette soep. Deze soort soepen worden veel gegeten in Toscana en vooral rond Siena. Het kan gemaakt worden met elke soort groenten. Hiervoor smoor je zacht een uitje en of knoflook, je voegt de groenten toe en wat water of bouillon. Om de soep te binden gebruik je aardappel, bonen of oud brood. Vervolgens pureer je alles en je hebt een heerlijke soep. Bij deze soep gebruikten ze cetica aardappels als bindmiddel. Dit oude ras aardappel wordt geteeld op een hoogte van minimaal 500 en doet het goed in de buurt van kastanjebomen. De schil van de bobbelige cetica aardappel is rood en zijn vlees is wit met een vleugje roze. De croutons van verschillende broodsoorten zorgden voor een mooi contrast.
 






Mijn ouders kozen de al eerder in de week genomen rollade als hoofdgerecht en ik koos voor de rauwe tartaar. Zo gezellig en lekker weer aan het eten kon er zelfs nu ook nog een dolci in. Dit fruitmeisje koos uiteraard voor vers fruit en mijn ouders gingen voor een grand dessert met cake gedrenkt in likeur, ananas, meringue en zabaglione.

En na deze laatste hap was het ook echt genoeg...voor deze dag dan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten