Na de auto in de garage gezet te hebben meteen de Duomo opgezocht. Dit gebouw blijft adembenemend, waar je ook kijkt is het uniek. Helemaal fijn is het dat er nu niet meer snackende toeristen op de treden mogen zitten, maakt het zo mogelijk nog mooier!
Snacken daar doen wij niet aan, wij willen echt eten. Na overleg met mams besloten dat we op zoek gingen naar Mario. Mijn vader sloeg dit keer de lunch over, hij zat teveel in over zijn figuur.
Echter wisten en hadden wij nooit verwacht dat er zoveel mensen bij Mario wilden eten. Mario blijkt namelijk een fenomeen te zijn, hoe dom van ons.... Lange rijen voor het kleine tentje achter de overdekte Mercato. Bij navraag bleek dat je binnen je naam moest opgeven en dan hoorde je wanneer je terecht kon. Dit was leuk!! Ik me binnen gemeld en ja hoor, drie kwartier later waren we welkom. Bij de eerste blik in de trattoria was ik al verliefd en dus die 45 minuten waren geen probleem.
Iets voor de aangegeven tijd stonden we voor de deur met nog steeds een lange rij wachtende. We stonden nog niet stil en toen werd onze naam genoemd en konden we aan tafel. We kwamen aan tafel te zitten met twee Aziatische dames die amper Engels konden en al helemaal geen Italiaans. Bij Mario zit je namelijk met andere genieters aan tafel. De genieters zijn mensen variërend van chique Florence stedelingen , zakenmensen, studenten, toeristen tot oude bewoners echt noem maar op. Er hangt een sfeer dat het leven een groot feest is, bij zowel de bediening, de eters als bij de koks. En het leven is ook echt een feest voor ons als de ober het menu opratelt. Je kun kiezen uit twee primi, twee contorni en een hele rits aan secondi. Allemaal vleesgerechten en alles van top kwaliteit. Wij hielden het simpel want we wisten dat we die avond ook weer uitmuntend gingen eten. We kozen voor een gegrilde kip, salade en de zolfino boontjes. Binnen enkele minuten stond het voor ons op de papieren placemats samen met een homp brood. Wat kan zo simpel eten zo ontzettend lekker zijn als je zulke verse en fantastische kwaliteit producten hebt. Het was nu echt een big party!
Om nog even van het sfeertje te genieten besloten we nog aardbeitjes in witte wijn na te nemen. Er zat wel een fles wijn in onze twee bakjes en dan ook nog eens lekkere wijn. Na de espresso de rekening betaald en als je dit bij Mario doet, feest je helemaal nog lang door. Prijzen waar de grote M zowat niet tegen op kan maar, veel belangrijker voor ons, fantastisch eten en een nog mooiere ervaring rijker. En voor de mensen die een Steak Florentina gaan bestellen, dat vlees hoor goed rood van binnen te zijn!! Onze Aziatische tafelgenoten werd dan ook vriendelijk doch dringend verteld dat zo een steak "well done" bereiden regelrechte moord is!! De dames konden namelijk niet zo genieten van het mooie rooie vlees. Jammer nu dat ik me kippetje al op had....
Na deze heerlijke pranzo vaderlief opgezocht en nog wat door de stad geslenterd. Al snel waren we
de drukte zat en besloten nog even van de uitzichten van Firenze te genieten met de auto. Het blijft een unicum deze stad in de Toscana.
Na al dit moois ging de rit weer terug richting Terranova Bracciolini. Echter niet naar Canto del Maggio maar deze avond gingen we naar het andere favoriete restaurant namelijk Osteria dell'Acquolina van de bekende Rai en Alice televisie kok Paolo Insegna. Na het hobbelige weggetje genomen te hebben, belandden we wederom in een oase van rust.We werden na enige twijfeling herkend en de avond die volgde was een groot Toscaans eetfeestje.
Er is maar een antipasto, maar die bestaat dan wel uit verschillende gerechten en echt aan twee van deze uitgebreide schotels heb je met zijn drieën ruim voldoende. We hebben al eerder te enthousiast besteld bij deze osteria. Dit keer kregen we een soort gefrituurd groentekroketje, een kaastaartje, drie soorten crostini's, pappa del pomodoro, parmigiana di melanzane en nog wat kleine hapjes. De foto is erbij ingeschoten want ik werd veel te hebberig bij al dit lekkers en dat is toch voor te stellen?
Bij de primi hadden we de keuze uit 4 primi's. Bij Acquolina is geen kaart maar wordt er aan tafel de keuze van de dag verteld en dat was dus nu een keuze uit 4 primi's. Mijn ouders kozen voor ravoli gevuld met gorgonzola dolce en een notensaus en ik koos voor risotto con zucchina e menta. Ik wilde die lente nu wel proeven en tenslotte gaat dat met courgette, de courgettebloemen en munt vast lukken. De lente proefde ik zeker en ook mijn ouders genoten van de zoete zachte smaak van de kaas met het krokante van de noten. De keuken is misschien simpel maar het zijn de echte smaken uit Toscana en vooral de juiste smaken en dat kan nog soms een hele opgave zijn! Paolo en zijn staf beschikken zeker over dit talent.
Natuurlijk wilden we ook een secondi. Mijn vader koos de geroosterde eend en ik stokvis in tomatensaus.
Mijn moeder koos voor peposa. Over dit oude gerecht wordt gezegd dat het ontstaan is bij de pottenbakkers van Impruneta vlakbij Florence. Zij gebruikten de restwarmte van de ovens om deze stoofschotel te maken. Voor dit gerecht werden en worden de goedkopere delen van het rund gebruikt. Deze worden gestoofd in wijn, knoflook en veel, heel veel peperkorrels. Het vlees smelt op je tong en de peper is absoluut niet overheersend. Cucina Povere in topvorm. Contorni hadden we uiteraard ook en buiten de aardappeltjes uit de oven, de salade en bonen hadden we de heerlijke zacht gestoofde rode uien. Daar kun je niet van afblijven.
Dolci's ontbraken niet en wel in de vorm van semifreddo, vers ijs en vers fruit. En uiteraard de koffie met een digestief ook niet.
Na het zeer korte autoritje viel het wandelpad naar beneden na ons appartement wat tegen of zou dat toch de schuld zijn van het mooie eten en de heerlijke sangiovese huiswijn met eigen etiket. Wat waren we blij toen we het bed zagen. Weer een top dag "mangiare"voorbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten