17 december 2012

Zeewolf wordt een zonnevis

Het lijkt maar geen winter te worden en dus smaken de visgerechten me nog uitstekend. Uiteraard hebben we het wel ook over de vissen van het seizoen. Vanavond eet ik een kleine zeewolf. De vis is meestal een stukje groter en wordt in filets of moten verkocht. Jan, neem aan dat jullie nu weten wie het is, had nu een kleine en een ongefileerde. Meenemen dus!

De vis leeft in de noordelijke atlantische oceaan en soms vind je hem in de Noordzee meer onze kant op. De vis heeft een grote kop en een ijzersterk gebit. Hij gebruikt deze om de schelp- en schaaldieren te vermorzelen waar zijn dieet grotendeels uit bestaat. Genoeg echter over deze vis, want ik ga hem vanavond gebruiken als vervanger voor de zonnevis. In Italië eet men namelijk vrijwel geen zeewolf. Vreemd zul je denken dat ik de zonnevis kies want de zeewolf is tenslotte een baarsachtige en de zonnevis een platvis. Maar toch komt de fijne wat zoetige zachte smaak goed overeen en zo ook het dieet en leefwijze vrijwel identiek. Beiden leven op grote diepte op de bodem van de zee. Toch denk ik dat ook de zonnevis niet voor een ieder een bekende veel gebruikte vis is. Zonde want buiten zijn heerlijke smaak is vooral het verhaal eromheen zo mooi. En juist die wilde ik vertellen. Het verhaal gaat dat discipel Petrus zijn bijdrage voor het onderhoud van de tempel moest betalen en dat Jezus hem toen dwong te gaan vissen. De eerste vis die Petrus ving had een zilveren munt in zijn bek. Volgens het volksgeloof was dit een zonnevis (Zeus Faber) en zit op de zijkant nog steeds de vingerafdruk van een heilige. Daarom in het Italiaans de naam Sint-Pieter (Sampietro). In Angelsaksische landen heet de vis John Dory en dat heeft met het woord poortwachter ofwel Petrus aan de hemelpoort te maken. In Islamitische landen noemen ze hem niet naar een heilige maar heel simpel 'godsvis'.
De wat meer nuchtere onder ons zeggen dat de zwarte vlek een wapen is. De vlek zou namelijk op grote afstand op een groot oog lijken en dit zou de roofvissen afschrikken. Netjes eten doet hij niet, hij duwt heel opvallend zijn grote onderkaak naar voren en slurpt zijn prooi naar binnen. Hij heeft een rugvin en goed ontwikkelde buikvinnen. Zoals de meeste platvissen zwemt ook de zonnevis op zijn zij.
Genoeg biologie we willen eten! Ik ga voor een iets zoetige gerecht wat zo mooi combineert met het smakelijke vlees van een zonnevis en dus in mijn geval van een zeewolf. Het wordt Filetti di Lupo di Mare al Marsala. Het originele recept uit Sicilië is dus Filetti di Sampietro.
Om te beginnen heb ik de vis gefileerd en van de kop en graten een bouillon gemaakt. Vervolgens de filets door de bloem gehaald, gebakken en afgeblust met de bouillon en Marsala. Marsala is overigens een Italiaanse versterkte wijn uit het gelijknamige plaatsje aan de westkust van Sicilië. Het wordt van rode druiven gemaakt en rijpt, wanneer gewenst, verder volgens de sherry methode. Mocht ik ooit iets moois meemaken met Marsala wijn, want er zijn topsoorten, dan laat ik er uiteraard wat meer van weten.
Mijn vis werd vooraf gegaan door een simpele pasta met een pesto van walnoten. Als contorni koos ik voor wat oranje pompoen met wat winterkruiden uit de oven en gebakken venkel. Beiden groenten combineren in mijn ogen prima met de zoetige visfilets.
En zo had ik wederom een heerlijk avondje, want wat zou het leven zijn zonder goed en eerlijk eten.



2 opmerkingen:

  1. Anoniem12/18/2012

    dwingde.... Manon!

    Leuk verhaal, ik lees ze graag.
    Overigens ooit een tip van Edwin Vinke Kromme Watergang): Vis die diep in de zee leeft, combineert goed met groenten die onder de grond groeien en vis die hoger in de zee leeft met groenten die boven de grond leven.
    groets,
    Anka

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je! En die tip, daar ga ik zeker wat mee doen. De Italianen eten alleen vooral wat boven de grond groeit, maar de mooie truffel zal er heerlijk bij zijn :)

      Verwijderen