Op de Salone del Gusto hadden we kennisgemaakt met de heerlijke liquore di melone Cartucciaro en nog met meer lekkere producten van Francesca Simonte. Reden voor ons om haar een bezoek te gaan brengen in Paceco. Daar aangekomen kregen we van een mede dorpsgenote dat Francesca er niet was, familieomstandigheden. Toch wat rondgelopen in het kleine dorpje en genoten van de mooie landbouwvelden. Vervolgens besloten we nogmaals een kijkje te nemen bij het museo del Sale in Trapani. Ook al hadden we het museum al bezocht, van de mooie zoutvelden kunnen we geen genoeg krijgen. Het blijft een indrukwekkend gezicht als je al die zoutbergen ziet liggen. Na ook hier wat rondgedwaald te hebben, rijden we richting Marsala. Onderweg ergens stoppen voor een koffie hoort daar uiteraard ook bij en dan kun je soms zomaar verrast worden. Zo werden we dat dit keer door de fantastische zoetigheden die deze bar maakten, zomaar ergens in een buitenwijk van Marsala.
Na een kleine wandeling langs de kust, voelen we onze magen alweer knorren. Of zal het de gulzigheid zijn, die zich laat horen? In iedergeval besluiten we om het restaurant Le Lumie te gaan bezoeken en de middag verder door te gaan brengen in de stad. Le Lumie is namelijk niet in het centrum en dus moeten we nog een kleine trip maken naar een andere buitenwijk van deze grote gemeente. Niet wetende waar we terechtkomen, belanden we in een soort filmsetting. Wat een stek, hoog op een berg, uitkijkend op de zee. Bij binnenkomst zijn wij de enige en worden daarom persoonlijk welkom geheten door de chef Emanuele Russo en de ober. Wat een enthousiasme en wat een liefde voor zijn Sicilië. Na wat gepraat, nodigt Emanuele ons uit om na het eten een kijkje te nemen in zijn tuin. Nu eerst tijd voor pranzo want er komen nog wat andere gasten aan. Ik ga je niet vertellen wat we gegeten hebben, het is namelijk te jaloersmakend. Daarom alleen de foto's en dan weet je genoeg. Goddelijk, hemels!
En dan heb ik het nog niet over de wijn en de marsala beiden afkomstig van Marco de Bartoli. We drinken een Pietranera, van de druif Zibibbo, en de marsala Superiore. Met de wijnen van Marco de Bartoli ben ik al een beetje bekend door mijn geliefde restaurant Pianeta Terra in Amsterdam. En om deze reden extra gelukkig als Emanuele aanbied om een proeverij te regelen bij de Bartoli. Na gebeld te hebben, horen we dat we er maandagmiddag 25 mei terecht kunnen. Mijn vader besluit dan direct om voorafgaande daaraan hier nog een keer te eten. Iets wat mijn moeder en ik niet hadden zien aankomen maar dolgelukkig mee zijn.
Als de overige gasten Le Lumie hebben verlaten, gaat Emanuele met ons de tuin in. De tuin wordt goed onderhouden door zijn vader en we zien er verschillende heerlijkheden. Kappertjesstruiken, aubergine, courgette, kruiden, artisjokken, kardoen en ga zo maar door. Een snoepwinkel voor een groente liefhebber zoals ik die ben. We bedanken Emanuele voor deze mooie belevenis en verheugen ons nu alweer op maandag.
Inmiddels is het alweer 16.00 uur en we besluiten niet meer richting het centrum van Marsala te rijden. Dat verschuiven we naar maandagochtend als we toch hier heengaan. We rijden rustig terug via het andere zout museum, museo del sale Mozia. Ook hier weer de mooie zoutvlaktes en het lekkere zout waar ik uiteraard wat zakjes van koop. Ook zien we grote groepen kitesurfers waar we dan ook nog een kijkje gaan nemen. Thuisgekomen doen mam en ik weer ons dagelijkse ronde en schuiven tenslotte weer met zijn drieën aan tafel bij Vultaggio. De wijn deze avond dat is een pignatello van wijnhuis Barraco.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten