29 mei 2015

23 Mei verjaardagstaartje in Erice

Zaterdag 23 mei, mijn lieve moeder wordt vandaag 65 jaar. Beginnen doen we deze dag uiteraard met een verjaardagslied en haar verwennen. Daarna ontbijten en de auto pakken om op weg te gaan naar Erice. Hoe hoger we komen, hoe kouder het wordt. Het oude centrum Erice ligt op de top van de 750 meter hoge Monte San Giuliano en zo in het voorseizoen kan het er knap koud en winderig zijn. En toeristisch, want voor het eerst deze week zien we hier groepen Duitse en Amerikaanse toeristen lopen. Uiteraard logisch want het uitzicht is misschien wel het mooiste van heel Sicilië. Helaas is de lucht wat bewolkt maar ondanks dat kunnen we toch heel mooi de zoutpannen en de Egadische eilanden zien liggen. Op deze verjaardagsdag komen we hier natuurlijk niet alleen voor het uitzicht, we komen voornamelijk voor de zoetigheid. Al vaker heb ik mogen snoepen van de lekkernijen van de Grand Lady van de pasticceria, Maria Grammatico en altijd ben ik weer ontroerd. Wat deze dame heeft neergezet, is iets boven natuurlijks. Misschien heeft de tijd in het klooster San Carlo haar wel goddelijke krachten gegeven. In het klooster heeft ze in iedergeval de zoetigheid leren maken. Bij binnenkomst wordt je direct getrokken naar de toonbank en raak je de weg kwijt in wat je nu moet kiezen. Toch hebben we snel onze keuze gemaakt en snoepen ervan aan het kleine tafeltje achter in de zaak. Dan komt Maria binnen en op de een of andere manier lijkt ze me te herinneren. Wat een eer, tenslotte wordt deze dag dagelijks bezocht door vele fans. Na even een knuffel gaan we verder want naar een koffie snakken we nu  helemaal. Bij Maria kun je namelijk alleen maar amandelmelk krijgen, hoe fantastisch.
Na nog wat rondgedwaald te hebben door het mooie stadje, dalen we weer af naar Trapani. Daar willen we namelijk een hapje gaan eten. We gaan naar Cantina Siciliana. Pino Maggiore en zijn zussen koken er klassieke Trapanese gerechten. Net voordat wij de zaak willen binnengaan, komt de visbezorger langs met de laatste vangst. We zijn dus verzekerd van het meest verse wat je maar kunt krijgen. We genieten volop, zelfs zo intens dat ik zijn bekendste en lekkerste gerecht vergeet te fotograferen; cuscusu di pesce alla Trapanese.
Alles is heerlijk al moet ik eerlijk toegeven dat ik er in de voorgaande jaren toch nog lekkerder heb gegeten. De volgende keer dat ik in Trapani ben, sla ik Cantina Siciliana over en ga ik iets anders proberen.

De zon is knap gaan schijnen terwijl wij in de cantina waren. Als we naar buiten komen, lijkt het dan ook of heel Trapani is uitgestorven en naar het strand is gegaan. Ook wij hebben niet zo veel zin om in de stad te lopen en besluiten een ritje naar San Vito Lo Capo te maken. San Vito is ook vandaag weer een levendige badplaats en wordt overspoeld door Italiaanse zonaanbidders. Wij zijn alle drie niet zulke strandaanbidders en kiezen daarom een heerlijk terrasje met uitzicht op het vliegerfestival wat er dit weekend plaatsvindt. Groot en klein, iedereen lijkt zich te vermaken met de mooiste vliegers. Na nog een drankje genomen te hebben, gaan we weer terug richting Vultaggio.
Als we de avond af willen sluiten met wederom een lekker diner lijkt of heel Trapani naar Vultaggio is gekomen. Het blijkt de normaalste gang van zaken te zijn hier in het weekend. Heel gezellig en we krijgen ook allen nog een lekker extra hapje namelijk Macco. Hier is het gemaakt van kikkererwten, wilde venkel en pecorino. Het smaakt voortreffelijk en zeker ook met het brood erbij. Vultaggio staat namelijk niet alleen voor lekkere pasta's en vleesgerechten bekend. Sinds een goed jaar maken ze tevens fantastische houtovenpizza's. Ze gebruiken hier voor pasta madre en alleen meel van oude antieke Siciliaanse granen. Het deeg krijgt ook de tijd om te rusten, miniaal 24 uur. De pizza's vinden dan deze avond ook gretig aftrek. Wij genieten van de pasta en het vlees en vooral van een mooie witte wijn Beleda van Cantine Rallo. En uiteraard sluiten we deze mooie verjaardagsdag, als ik mijn moeder mag geloven, af met de hemelse Marsala Superiore Riserva 1987 van Marco de Bartoli.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten