1 Mei, een mooiere dag kan in me niet bedenken om met mijn nieuwe "project" te beginnen. Na een heerlijke wandeling in een fijn voorjaarszonnetje is mijn maag wel toe aan iets lente-achtigs. Ik heb nog wat bottarga in de koeling liggen en besluit dit te gebruiken. Eigenlijk mag ik het geen bottarga noemen, tenslotte is het niet de gedroogde en geperste viskuit van de harder of de tonijn. Het is mijn eigen fabrikaat van de kuit van de kabeljauw. De viskuit heb ik gezouten, gedroogd en geperst en het resultaat smaakt heerlijk door de pasta of risotto. Probeer het ook eens te gebruiken in plaats van zout in een sausje welke je bij vis serveert, erg lekker.
Pranzo staat dan ook zo op tafel. Terwijl de trenette, een smalle dunne en platte lange pasta, in de pan beetgaar aan het worden is, rasp ik de bottarga. In een andere pan smoor ik een vers knoflookteentje, wat peterselie en een goede hand geraspte bottarga. De afgegoten trenette gaat erbij met wat citroensap en kookvocht zodat de saus zich mooi kan binden aan de pasta. Nog wat extra gedroogde viskuit erover en de lunch is klaar. Een groene salade maakt het compleet.
Voor cena waag ik me aan een enorme grote venkel. De stelen haal ik eraf en ook wat buitenblad. Maar deze afsnijdsels weggooien, daar doe ik niet aan. Zoveel is eetbaar en dus zonde om niet te gebruiken. Als je alleen bent, kunnen bepaalde groente ook te groot of te veel zijn. Maar dan eet je maar wat vaker en meer hetzelfde. Maar gooi nooit, echt nooit, eten weg!
De stelen en het buitenblad snijd ik in kleine stukjes en kook ze gaar in wat groentebouillon. Ik rooster een dikke snee brood en leg die onderin een diep bord. Daarover heen gaat de boterzachte venkelsteel met een goede lepel bouillon. Een scheut goede olie maakt mijn zuppa af.
De rest van de venkel smoor ik beetgaar en serveer dit bij een stuk karper. De karper bak ik kort aan beiden kanten aan, de filet is namelijk zeer dun. Na de vis uit de pan gehaald te hebben, bak ik in het vet nog wat tomaatjes en knoflook. Vis gaat weer even terug in de pan om zich te mengen met al de vrijgekomen sappen. En vanuit de pan zwemt de vis zo op mijn bord.
Een dessert mens ben ik niet. Hier zul je dus geen spannende dingen vinden. Een stuk fruit toe, is mijn idee van een geslaagd avondmaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten