Dinsdag 5 mei

Een dag van vrijheid, wat zijn wij een gezegend volk. Tijd om feest te vieren dus op deze Bevrijdingsdag. Daarom een heerlijk begin met een geroosterde snee brood gemaakt van Enkir graan. Hier vertel ik nog wel eens over, want dat moet je echt eens een brood mee bakken. Of in iedergeval een keer eten. Hier gaat dus de eigengemaakt kaas van gisteren op en een mooie slinger Siciliaanse honing.

En het was nog lekker ook. Mijn kaasmaken heeft nog wel wat oefening nodig en ik ga zeker het nog een keer proberen. Maar dan ga ik wel eerst langs de Brouwmarkt in Almere om zo mooi starterssetje te kopen. Of toch maar gewoon naar de echte ambachtsmensen waar het kaasmaken in hun aderen zit. In iedergeval voor nu heb ik gesmikkeld.

De lunch was niet zo veel bijzonders maar voor deze "groentegek" een genot. Even langs La Place, jawel daar hebben we hem weer, voor een salade van aubergine, courgette en paprika. 

Na het dagje uit ben ik toch redelijk afgepeigerd thuisgekomen. Maar niet getreurd, energie om eten te maken die vind ik wel. Zeker als je daar bijna niets voor hoeft te doen. Gewoon wat van tevoren plannen. 

Vanochtend had ik al een mooie verse worst uit mijn diepvries gehaald. Als ik namelijk worsten maak, maak ik altijd een voorraadje die veilig worden opgeborgen in de koeling. Deze is gemaakt van alleen procureur (varkensnek) en venkelzaad en komt nu goed van pas. Want venkel en pompoen combineert heerlijk en laat ik die laatste nu ook nog in de koelkast hebben liggen. Ook heb ik nog een mooie bos venkelkruid. Deze hak ik fijn en smoor ik tot de stelen redelijk zacht zijn. Op en top lentegevoel.

Terwijl dat aan het smoren is, rooster ik een sneetje brood. Want bij mijn glaasje wijn lust ik wel een hapje. Het brood beleg ik met misschien wel de lekkerste boontjes die er zijn; fagiolina de Trasimeno.  Want ook die liggen altijd wel klaar in de diepvries. Als ik gedroogde bonen nodig heb voor iets dan week ik meer dan dat ik nodig heb. Eenmaal gekookt en wel gaat het overschot de diepvries in en zo liggen ze altijd wel klaar voor of een pastasaus of voor zoals nu, op een bruschetta.

Terwijl ik aan het genieten ben van mijn broodje en een glas Montepulciano d'Abruzzo, van het wijnhuis Torre dei Beati in Loreto Aprutino ( http://www.torredeibeati.it ), en terugdenk aan mijn fantastische tijd daar, mag de worst in de pan. Want het venkelkruid is ook al zowat beetgaar. De worst gaat in een heet geworden plaatstalen pan en bakt rustig verder om en om op laag vuur. De worst mag namelijk niet knappen. Alles op het bord, brood erbij en ik ben klaar.

Op en top vrijheid in het koken vandaag!