24 Mei Sciacca

Het is zondag en ook nog eens eerste Pinksterdag. We verwachten dus topdrukte in de mooie stad Sciacca. Eenmaal daar aangekomen, valt het reuze mee. Pinksteren lijkt hier niet gevierd te worden en het is een normale zondagse drukte. We lopen wat rond door het historische centrum en we dalen af naar de vissershaven. Dalen af, want de haven ligt een stuk lager dan de oude stad. Een mooie lange trap brengt je er en we genieten daar van de vissersbootjes die weer verse vis aan wal brengen. Als we weer naar boven klauteren lijkt het of de stad in slaap is gevallen. Iedereen is weg en blijkt te zijn begonnen aan de belangrijke zondagse pranzo.

Ook wij gaan maar eens ons restaurant opzoeken want de buikjes laten weer van zich horen. Ik heb voor de zekerheid gereserveerd al lijkt dat nu nog niet nodig te zijn geweest. Hier in Sciacca kiezen de mensen ervoor de pranzo thuis te eten. We krijgen een warm welkom bij Hostaria Del Vicolo. Nico Bentivegna is een meesterlijke gastheer en hij vertelt enthousiast over zijn Sicilië, zijn Sciacca en al de mooie producten ze hebben. Fijn om mensen te vinden waar ik mijn Italiaanse cibo obsessie mee kan delen. En dan het eten. Het gaat wat afgezaagd worden en ik durf het woord "hemels" eigenlijk al niet meer te gebruiken. Maar het was daadwerkelijk hemels. Ik zal je ook bij dit restaurant besparen van wat we allemaal mochten genieten en alleen de foto's laten zien. Maar geloof me, het was topniveau eten. We namen een glaasje huiswijn en een plaatselijke bier te drinken, beiden ook subliem.  Wat een feest. Toch wil ik een ding wel delen en dat is het brood dat geserveerd werd. Het waren vier verschillende broden allemaal van verschillende biologische antieke granen. Zo hadden we brood van de granen Tummimia, Russello, Maiorca en Perciasacchi. Ongelooflijk dat graan zo verschillend kan smaken. Nico probeert ook nog een bezoek te regelen bij de wijnmaker Nino Barraco, maar helaas, Nino is er niet. De volgende keer dus maar.

Vol levensenergie verlaten we Hostaria Del Vicolo en maken nog een mooie wandeling in Sciacca langs de boulevard. Het leven in Sciacca lijkt ook weer te zijn begonnen en de mensen komen de straat weer op. Maar van Pinksteren nog steeds geen enkel spoor. We zoeken de auto op en rijden rustig terug naar Vultaggio waar mijn moeder en ik nog even een rondje maken door de graan en wijnvelden. Hoe we het voor elkaar krijgen weet ik echt niet maar ook deze avond genieten we weer van al het lekkers dat Nino D'Ambrogio ons voorzet. En de wijn dat is deze avond de Etna Rosso van Azienda Agricola Irene Badalà. Wat ben ik een gezegend mens, ongelooflijk!