29 mei 2015

25 Mei Marsala

Het is alweer de laatste dag dat we wat kunnen ondernemen. En dat we wat bijzonders gaan ondernemen dat weten we eigenlijk al. Want het staat vast dat we weer heerlijk gaan eten bij Le Lumie en we hebben daarna ook nog een wijnproeverij bij een van de grootste wijnmakers van Italië. Een dag die in mijn geschiedenisboek gaat komen. Om dat we de stad Marsala deze vakantie nog niet bezocht hebben, beginnen we daarmee. We bekijken de mooie oude binnenstad en brengen een bezoekje aan de Antico Mercato. De visvangst is niet grootst maar vers is deze wel. Wat benijd ik toch al deze mensen die dagelijks zulke mooie producten mogen en kunnen kopen. Maar klagen doe ik zeker niet, tenslotte wie kan en mag zo genieten van alles wat ik deze week doe? Een geluksvogel, dat ben ik.
Na rondgedwaald te hebben in de stad en gekeken te hebben bij enkele archeologische opgravingen, begeven wij ons naar de auto. Op naar Emanuele, op naar le Lumie. Ook nu weer ben ik diep onder de indruk van de stek en vooral van het eten. Want ook nu weer worden we verwend met al het lekkers Marsala, de provincie Trapani, Sicilië ons weet te bieden. Elke antipasto, primo, secondo, contorno, dolci, alles klopt en is in perfectie uitgevoerd. Ondanks dat we later deze dag nog een proeverij hebben, nemen we toch een mooie fles wijn. Een grillo van het wijnhuis Foderà. Het is het wijnhuis waar we vanaf onze tafel op kijken, hoe 0 kilometer zone wil je het hebben? We zijn zo aan het genieten dat we niet door hebben dat het al snel 15.00 uur is. En laten we nu om 15.30 uur de wijnproeverij hebben. Snel nemen we nog een caffè en afscheid van de fantastische ober en Emanuele. Deze heren ga ik zeker nogmaals zien.
De tomtom geeft aan dat het 30 minuten is rijden. Dat houdt dus in dat we het niet redden om op tijd bij Marco de Bartoli te zijn. Mijn vader wil dat niet laten gebeuren en zet de vaart er in en de Fiat doet graag met hem mee. Gelukkig is er nog bijna niemand op de weg en houden de meeste mensen nog de siësta. Hoe hij het doet weet ik nog steeds niet, maar om 15.27 uur staan we voor het wijnlandgoed van Marco de Bartoli. We worden welkom geheten door Marilena. Zij gaat ons alles vertellen over de helaas veel te vroeg overleden Marco de Bartoli. Over zijn visie, zijn drive, zijn ambacht en over zijn kinderen die inmiddels de wijngaard bestieren. En uiteraard over de mooie wijnen welke ze produceren. Beginnen doen we bij de wijnranken dan de wijnvaten en eindigen doen we bij de wijnkelder. We krijgen de verschillen van de bodem te horen van Marsala en van Pantelleria. Want daar hebben ze ook een wijngaard. Het productieproces van de verschillende wijnen wordt uitgelegd en nog veel, veel meer. Ik zou uren door kunnen gaan. Na al de uitleg is het tijd voor het echte werk, het proeven. Of is het eerder het genieten en drinken? Elk glas van de zeven wijnen die we krijgen te proeven gaat leeg terug. En echt kleine slokjes waren het zeker niet. We proeven Terzavia Methodo Classico, Pietranera, Grappoli di Grillo, Vecchio Samperi, Marsala Superiore 10, Marsala Superiore Oro 5 en Bukkuram Passito di Pantelleria Padre Della Vigna. Ik bevind me in hogere sferen en echt niet alleen door de alcohol. Fantastisch. Helaas ben ik met het vliegtuig en kan ik de wijnen ook niet laten verschepen. In Nederland wordt wel een klein assortiment verkocht maar niet degene die ik het lekkerst vind. Gelukkig biedt Marilena me een optie aan die ik zeker in overweging ga nemen. Wat voor optie dat is...wie weet hoor je dat nog. Ruimte in mijn koffer heb ik nog een beetje en er gaat een Vecchio Samperi en een Bukkurum Passito Padre Della Vigna mee naar huis. Ook koop ik nog twee pakken pasta busiate Integrale. Het is van het graan Perchiasacchi en heeft op de velden gestaan om de grond vruchtbaar te maken voor de grillo druif. Filippo Drago van Molini del Ponte, de molen die helaas afgelopen week gesloten was, heeft het graan gemalen. Pastificio Eocene uit de plaats Salemi heeft de pasta gemaakt. Dat gaat genieten worden thuis in mijn Amsterdamse flatje.
Een tikje aangeschoten, uiteraard niet mijn vader, verlaten we de wijngaard en realiseren ons dat de vakantie er bijna op zit.
Bijna op zit, want we hebben nog een diner te goed. Na het inpakken van de koffers gaan we aan tafel voor ons afscheidsdiner. Ook nu weer overheerlijk. Maar wat dit diner extra bijzonder maakt is dat een van de obers ons een fles wijn wil aanbieden. We krijgen van hem de wijn Il Ribeca van wijnhuis Firriato te proeven. Een wijn van de authentieke druif perricone. Hij wil ons bedanken voor de afgelopen week. De tranen staan ons en hem in de ogen, wat een mooi geschenk. Ook van de kok Nino, de eigenaar Giuseppe en de andere vaste ober nemen we afscheid. We zullen hen gaan missen.

Dinsdag 26 mei gaan we al vroeg ontbijten. Om 8.30 uur moeten we al de auto inleveren en op het vliegveld zijn. Het is zo moeilijk om afscheid te nemen. Het is wel fijn te zien dat Trapani ons gaat missen, het regent namelijk. Wat ga ik Vultaggio, de mensen, het eten, de wijnen, de natuur ongelooflijk missen. Ook de vogels die al 's ochtends om 5.30 uur begonnen met tsjilpen, alles zal ik voor eeuwig koesteren. Lieve mama en papa, bedankt voor deze schitterende reis. Dit samenzijn ga ik nooit meer vergeten.

2 opmerkingen: