Alweer zaterdag en nog belangrijker, er is volop zon. Ook het ontbijt wordt opgevrolijkt door een bakje met lazzeruola oftewel hagedoorn. Deze boom met bessen is hier rondom de boerderij volop te vinden en oma heeft gisteren een groet lading bessen geraapt. Ze maakt er een gelei van maar geniet er ook zo van. En dat doen wij samen met haar.
Na het ontbijt gaan we naar Bologna, een bezoekje brengen aan de mercati della Terra. Normaal staat Stefano hier en laat mensen kennis maken met zijn vacaa bianca alleen door andere verplichtingen kan hij er vandaag niet zijn. Hij raadt ons wel aan er een bezoekje te brengen zo dat gaan we doen. Als we er aankomen moeten we vragen naar Giorgio Pirazzoli, de jonge directeur van de markt. Stefano heeft hem gevraagd ons een kleine rondleiding te geven. Na eerst zelf wat rondgekeken te hebben, ontmoeten we Giorgio. Een enthousiaste man die vol trots de producten uit de regio laat zien. Hij heeft het erg druk en vele marktkraamhouders lijken hem nodig te hebben. Daarom bedanken we hem en lopen nog wat rond. Vooral door de geur van de gebakken en gefrituurde vissen van uit de Adriatische zee kan ik me niet beheersen om iets te proberen. Hier alleen alice, sardine, sgombri, sogliole en nog meer zogenoemde "pesce povero". Het is voortreffelijk.
De pranzo willen we alleen liever ergens binnen verorberen en daarom lopen we, na nog wat lekkere granen, pasta en meel gekocht te hebben, naar Eataly. Daar eten we een een salade met watermeloen en tomaat en een salade van diverse bereidingen van verschillende tomatensoorten. Daarna kiezen voor tortellini in brodo en een vegetarische groentenschotel. We zitten zo lekker hier dat we ook nog besluiten een yoghurtmousse met abrikozenjam en maïskoekjes (paste di meliga) te bestellen.
Na eataly weer verlaten te hebben, besluiten we ook snel Bologna te verlaten. De drukte van de grote stad is ons op dit moment een beetje te veel. De rust de afgelopen dagen was zo fijn, dat we liever de stad links laten liggen. We kiezen ervoor om naar Castelvetro te rijden. Het oude dorp hebben we nog niet gezien en is zeker de moeite waard te bezichtigen en nog fijner is dat het hier rustig is. Na Castelvetro rijden we even naar de stadskern van Zocca, ook dit hebben we nog niet gezien. Dit valt een beetje tegen en binnen 5 minuten kiezen er toch voor om nog een afsluitende wandeling rondom de boerderij te maken. Gepast afscheid nemen zou je het kunnen noemen.
Dat gepaste afscheid geldt zeker voor de cena van deze avond. Zeker nu er ook nog meer eters zijn, haalt Stefano alle het lekkers uit de kast. We beginnen met een kastanjesoep. Het wil zelfs dat Massimo Bottura Stefano zijn recept heeft gevraagd, in iedergeval dat verteld Stefano vol trots. En inderdaad kunnen wij het ons voorstellen, de soep is hemels. We moeten de helft proeven met geraspte kaas en de andere zonder. Twee totaal diverse soepen, een openbaring. Wat erin gaat dat blijft een geheim maar in iedergeval proeven we kastanjes, bonen, aardappel en gedroogd en gezouten vlees. Vervolgens krijgen we een carpaccio van de witte koe. Verrukkelijk en absoluut de beste carpaccio ooit!
Daarna komen er wat groenten op tafel met een bord vleeswaren van eigen huis en van de eigen varkens. Daarbij serveert hij warme crescentine die we ook kunnen beleggen met cunza. Dit is een mix van gehakte lardo, knoflook, rozemarijn en Parmigiano-Reggiano. Wat een afscheidsmaal. Alles was hier misschien heel simpel, soms zelfs primitief, maar het eten en de liefde van de mensen was absoluut een hoogtepunt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten