4 oktober

En dan is het plotseling alweer zondag 4 oktober, tijd om Stefano, de familie en Zocca te verlaten. Wat zullen we deze rust en lieve mensen gaan missen. Na nog een extra knuffel verlaten we ze richting onze nieuwe adres, La Campanara in Galeata.

Voordat we deze richting op rijden maken we extra bocht en gaan we eerst een bezoek brengen aan Sant'Agata Feltria voor de fiera nazionale del tartufo bianco pregiato. Het is wat vroeg in het jaar maar nu we er toch zijn, is een kijkje nemen vast leuk. En dat is het zeker! De weg er heen lijkt uitgestorven totdat we de plaats inrijden. Het is een drukte van belang en er staan verkeersregelaars die ons naar een parkeerplaats leiden. Het lijkt wel of heel de regio er op uit is getrokken om van dit feest te genieten.
Er is een kinderkermis, kraampjes met de lekkerste kazen, salumi, groenten, fruit, drank, zoetigheden en vooral veel tierlantijnen. Nu het kastanjeseizoen geopend is, vinden we die ook veel. Maar tartufi, die kunnen we niet vinden. Het lijkt de mensen nies uit te maken en ze hebben het grootste plezier met elkaar. Gezinnen, families, vrienden, kinderen echt alles is samen gekomen om te genieten van het feest en van het mooie plaatsje zelf.

We volgen onze neuzen en komen terecht bij een grote tent. In deze tent bevinden zich vier restaurants die heerlijke gerechten maken met truffels. Een gerecht hebben ze gemeen en dat is tagliatelle con tartufo. Maar niet de tartufo bianco, nee, hier vind je de tartufo nero.
We kopen bonnetjes en kiezen een restaurant uit waar we een bord tagliatelle en galletto con porcini bestellen. Binnen 2 minuten hebben we onze pasta en jonge haan en gaan een plaatsje zoeken aan de lange tafels.

Na de maaltijd gaan we weer verder struinen op zoek naar de truffel. Maar ook nu zien we weer vooral porcini en formaggio. Formaggio is echter niet vreemd want uit de regio komt de bekende formaggio di Fossa. Deze van koeien en of schapenmelk gemaakte kaas wordt na het maken in een canvas zak gestopt en vervolgens in een grot bewaard. Eind augustus tot 24 november, Santa Catherina, worden de kazen er weer uitgehaald. In Sant'Agata Feltria hebben ze ook een eigen  formaggio di Fossa en boven in het dorp vinden wij een bedrijfje die enkele grotten te bezichtigen heeft. We krijgen er een duidelijke uitleg bij en mogen natuurlijk wederom proeven. Overigens niet alleen van deze specifieke kaas, ook van de vele andere soorten deze kaasmaker maakt.

We kijken nog wat verder in het dorp en dan uiteindelijk komen we aan bij de paar marktkramen met truffels. Ook hier weer voornamelijk de zwarte truffel al zien we een paar marktkramen uit de Abruzzo met de witte truffel.

Wat onze interesse echter meer heeft is het speciale vruchtje wat we overal tegenkomen. Het heet giuggiola  en groeit aan een smalle loofboom. Het is een klein vruchtje met stevig groen vruchtvlees en een iets zure smaak. Vooral als het velletje bruinachtig is,  is het vruchtje heerlijk. Hier maken ze er vooral jams, likeuren en zoetigheden van.

Helaas slaat plotseling het weer om en komt de regen met bakken uit de hemel. Na even ergens geschuild te hebben, besluiten we de regen te trotseren en te rennen naar de grote feesttent. Daar is het een drukte van belang en staan er lange rijen voor het kraampje met de drankjes maar iedereen is in een opperbeste stemming. Hier weten ze hoe je een gezellig feest maakt zeker als de muziek gaat spelen.

Nadat we zelf wat zijn opgedroogd is het buiten ook weer droog geworden. Tijd voor ons om het feest te gaan verlaten en richting Galeata te rijden.
La Campanara ligt net buiten het centrum van Galeata, pianetto borgo, en we hebben het dan ook snel gevonden. We worden door Valeria welkom geheten en na onze schitterende kamer begeleid. Alles is tot in het detail verzorgd en klopt helemaal. Ik besluit direct om hier te blijven wonen...
Na onze koffers te hebben uitgepakt gaan we even in de dorpsstraat kijken en worden verrast door de eenvoud en schoonheid van deze kleine gemeenschap.

De schoonheid vinden we zeker ook terug als we 's avonds de osteria betreden. Alessandra , de kokkin, en Roberto heten ons welkom en we krijgen een mooi tafeltje in deze liefelijke osteria. Als Valeria met de kaart aankomt new e al wat gerechten voorbij zien komen, hebben we het idee dat we echt in de zevende hemel zijn. We krijgen vooraf een heerlijk kleine amuse, het is een soepje van zwarte en gele kikkererwten en orzo. De smaken zijn heerlijk aards. Dat geldt zeker ook voor de tortelli con patate bianche e porcini en de tagliatelle con porcini. Vervolgens krijgen we straccetti di vitello (dunne stukje kalfsvlees) con salsa di rosa canina, polpette di verdure con crema di zucca en een misticanza di campo, een salade. Afsluiten doen we met chocoladetaart, een grappa en espresso. Alessandra is een ware artiest en maakt elk gerecht tot een kunstwerk. Wat een zegening.