5 oktober

Beneden in de ontbijtkamer staat na een heerlijke nachtrust een evenzo heerlijk ontbijt voor ons klaar.    Er is zoveel keus dat het haast moeilijk is om te kiezen. Ook maken we nu wat beter kennis met Roberto en praten en lachen er heel wat af.
Na dit  gezellige ontbijt rijden we  richting Vergheretto, om precies te zijn naar het dorp Le Ville. Dit is het dorp van de pera cocomerina. Een kleine peer van tussen de 20 en 60 gram met vruchtvlees als de kleur van een watermeloen (cocomero). Omdat deze peer zo klein en kwetsbaar is, blijkt hij als vers fruit commercieel niet aantrekkelijk te zijn. Dat is hij wel als ze hem gebruiken in jams en likeuren. Helaas zijn we te laat om ze aan de bomen te zien hangen. De oogst is namelijk eind augustus. Toch wilde ik heel graag zien waar dit smaakvolle peertje groeit al had ik me een hele andere omgeving voorgesteld. We komen namelijk in een klein uitgestorven bergdorpje aan waar alleen het bord verraad waar we zijn. Het landschap is overigens wel adembenemend mooi en we kunnen ons voorstellen dat de peer alleen hier spontaan wil groeien.

Bij het rondrijden en wandelen in deze schitterende omgeving komen we ook weer een groep witte koeien tegen. Alleen dit keer niet de Vacca Bianca Modenese maar de Razza Bovine Romagnola. Een koe die het beste bestand is tegen veranderende weersomstandigheden en die niet om haar melk maar juist om haar vlees gewaardeerd wordt. Maar helaas ook van deze koe zijn er niet veel meer over en het consorzio il Magnifico doet zijn best meer boeren geïnteresseerd te maken om dit stukje erfgoed te bewaren.

In het stadje Verghereto willen we onze pranzo nuttigen en wel bij Lanzi. Na wat zoeken, vinden we het restaurant wat boven een bar gevestigd is. We worden begeleid door een oude wat verwarde man, wat later een familielid van Giovanni blijkt te zijn. Eenmaal in het restaurant blijken we de enige gast te zijn maar dat deert Giovanni niet. We moeten gaan zitten en ons overgeven aan zijn verwennerijen. Dat laten we ons geen tweede keer zeggen en we geven ons helemaal over. Zo beginnen we met een schaaltje salami en kaas, uiteraard allemaal zelf gemaakt. Dan komt er een bord met rauwe ham, bruschetta con lardo en bruschetta con porcini. Volgens Giovanni mag een stukje lasagne con porcini ook niet ontbreken en we voelen onze broeken nu al op knappen staan. Toch gaan we verder met lamskoteletten, konijn met porcini en spinaci gratinati. Alles is van topkwaliteit, vers en ongelooflijk smaakvol. Een dessert gaat er echt niet meer in en gelukkig stemt de trotse kok en gastheer daarmee in. Wel moeten we als afsluiting nog zijn eigen norcino en wilde aardbeien likeur proeven. Na een warme omhelzing verlaten we deze engel.

 

Op weg naar Bagno di Romagna, waar we de middag verder willen doorbrengen,  komen we langs lago di Acquapartita. Deze grote visvijver ligt er wat verlaten bij maar geeft ons wel de gelegenheid voor een kleine wandeling. De benen willen echt even lopen nar die uurtjes zitten en eten. 

Hierna vervolgen we onze autorit en komen al snel aan in de mooie plaats tevens kuuroord Bagno di Romagna. Veel luxe hotels, veel groen en veel oudere Italianen die gast zijn in het kuurcentrum. Bij het lopen door het stadje ontdekken we al snel het spoor van de kabouters, Sentiero degli Gnome. In het bos is een kabouterstad gebouwd en waar je van alles tegenkomt. Een osteria van de kabouters, een school, de huizen maar nog belangrijker zijn de aanwijzingen die op borden te vinden zijn.  Kinderen krijgen allerlei boodschappen mee waar respect voor de natuur een van de belangrijkste is. Ook al zijn we geen kinderen meer we hebben het reuze naar ons zin in en klimmen heel wat heuvels op en af. 

Het klauteren heeft ook weer voor een gezonde trek gezorgd en kunnen ons weer verheugen  op de cena. Alleen zal dit niet bij La Campanara zelf zijn. Op maandag en dinsdag is de osteria gesloten en hebben ze voor ons een alternatief geregeld namelijk Osteria del Borgo da Fischio. We moeten daarvoor na het plaatsje Santa Sofia. Een gezellige osteria die klassieke Toscaans-Romaanse gerechten serveert. Tenslotte ligt Toscana hier om de hoek. Mirelle kookt en haar man en zoon zijn er om het lekkere eten en vooral heerlijke wijnen te serveren.
We eten er gnocchi con ragu en tagliatelle con porcini.  Daarna is er polpette di castrato in umido, gehaktballetjes van gecastreerde schaap, en uovo strapazzate e porcini, soort roerei, en wat verdure. Het is eenvoudig maar de smaak is prima en het is een echte osteria. Wat dus inhoud dat de ruime keuze aan wijn van uitstekende kwaliteit is. We drinken er een heerlijke Il Montere van het wijnhuis Vigne dei Boschi uit Brisighella erbij. Voorzichtig rijden we terug naar Galeata.